ή, όν [ῠ]
      1 âcre, ANTH. 9, 561 ;
      2 ferme, fort, dur, en parl. d’un rivage, ESCHL. Pers. 964 ; A.RH. 2, 323 ; d’un rocher, ANTH. 11, 31 ; de routes, OPP. C. 3, 442 ; fig. dur, cruel, ESCHL. Pers. 80 ; ORPH. Arg. 1010.

➳ Fém. -ός, ESCHL. Pers. 964.

Étym. στύφω.

ή, όν, A.R. 2.323, also ός, όν A. Pers. 965 (lyr.), Parth. Fr. 29.4, etc. : — hard, rough, στυφελοῦ… ἐπ’ ἀκτᾶς A. l.c. (lyr.); in later Poets, ἀκτὴ σ. A.R. l.c., etc. ; σκόπελος AP 11.31 (Antip.); ὀδούς Opp. C. 3.442. of flavour, astringent, sour, acid, μέλι AP 4.1.22 (Mel.); σταγών ib. 9.561 (Phil.). metaph, harsh, severe, cruel, ἐφέται A. Pers. 79 (lyr.); Κόλχοι Orph. A. 1012. (στυφελός was a Clitorian word for hard. rough, and used at Cyrene for χέρσος, acc. to Zenod. ap. Sch. A.R. 2.1005.)

zsgzn στυφλός, auch στύφελος akzentuiert, auch 2 Endgn, zusammengezogen, dicht, fest, derb, rauh ; ἀκτή, Aesch. Pers. 926 ; auch ὀχυροῖσι πεποιθὼς στυφέλοις ἐφέταις, 79, streng, herrisch ; στυφλὸς δὲ γῆ καὶ χέρσος, rauh, Soph. Ant. 250 ; σταγών, Philp. 68 (IX.561), vom festen Eise ; ὀδούς, Opp. Cyn. 3.442 ; – auch vom Geschmack, zusammenziehend, herb.