mieux que στυπεῖον, ου (τὸ) paquet d’étoupe, étoupe, HDT. 8, 52 ; XÉN. Cyr. 7, 5, 23, etc.

➳ Dans les inscr. att. στυππεῖον, CIA. 2, 811, c, 90 (323 av. J.C.) ; et στυππέον, CIA. 2, 809, e, 176 (325 av. J.C.) ; v. Meisterh. p. 34, 3, et p. 41 ; sur l’écriture par double π, v. στύππινος.

Étym. στύππη.

τό, the coarse fibre of flax or hemp, tow, oakum, Hdt. 8.52, X. Cyr. 7.5.23, D. 47.20, Aen.Tact. 33, 35, Plb. 1.45.12, 5.89.2, D.S. 14.51, Plu. Cic. 18, Gal. 16.622, App. Hann. 33, Ill. 11, Luc. Asin. 31. (In Papyri and codd. written also στιππύον, στιππεῖον, στυπεῖον, στυπίον, στυππίον (cf. στυππίον· τὸ λίνον, Hsch.); στυπεῖον is confirmed by IG2². 1631.336, στυππεῖον by PCair. Zen. 177.6, 514.7 (iii BC), and by στυππειοπλόκος, στυππειουργός; cf. [στυπ]πέον IG2². 1629.1150.) [στυπ]πειοπλόκος, ὁ, = στυλποιός, IG2². 1673.15, 41.

τό, s. στυπεῖον, auch στύππιον geschrieben.