ής, ές, aigu, perçant, en parl. du bruit : adv. στρηνές, A.RH. 2, 323 ; ANTH. 6, 350, avec un bruit aigu ou perçant.

Étym. cf. lat. strenuus.

ές, rough, harsh, esp. of sounds; hence neut. as Adv., [ὕδωρ] στρηνὲς περὶ στυφελῇ βρέμει ἀκτῇ A.R. 2.323; στρηνὲς φωνεῦσα [θάλασσα] AP 7.287 (Antip.); σάλπιγξ στρηνὲς φθεγξαμένη piercing, ib. 6.350 (Crin.); cf. στρηνός, στρηνύζω. (Perh. connected with στερεός, Lat. strenuus.)

ές, auch στρηνός, streng, scharf, rauh, bes. von der Stimme und dem Schalle, στρηνὲς βρέμεν ἀκτή, Ap.Rh. 2.323 ; eben so στρηνὲς φωνεῦσα θάλαττα, Antip.Thess. 69 (VII.287); u. von der Trompete, στρηνὲς φθέγγεσθαι, Crinag. 10 (VI.350). – Auch stark, kraftvoll, strenuus, Sp.