στράτιος < GRC < Lemma

Mainpage Search Dictionary Analyzer Documentation

GRC

στράτιος

Bailly

α, ον [ᾰ] qui préside aux armées, ép. de Zeus, HDT. 5, 119 ; ARSTT. Mund. 7, 3 ; PLUT. Eum. 17 ; d’Arès, PLUT. M. 757 d ; d’Athèna, PLUT. M. 801 a ; LUC. D. mer. 9, 1 ; στράτιον, adv., AR. Vesp. 618, en guerrier.

• Cp. στρατιώτερος, ALC. 29.

Étym. στρατός.

Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »

LSJ

α, ον, of an army or war, warlike, Ἄρευος στρατιωτέροις Alc. 29 (leg. στροτ-); epith. of Zeus, Hdt. 5.119, Arist. Mu. 401a22; of Ares, Plu. 2.757d; στρατία, of Athena, Luc. DMeretr. 9.1; of Isis, POxy. 1380.102 (ii AD); στράτιον as Adv.
valiantly, μέγα καὶ σ. κατέπαρδεν Ar. V. 618.

Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)

Pape

ον, zum Heere, Kriege gehörig, kriegerisch ; komisch μέγα καὶ στράτιον κατέπαρδεν, Ar. Vesp. 618 ; Beiwort des Zeus, Her. 5.119 ; Arist. mund. 7 ; Plut. Eumen. 17. Auch des Ares. S. nom. propr.

Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)