ή, όν :
      1 qui vise bien, qui tend directement vers, gén. PLAT. Def. 412 e, etc. ; ARSTT. Nic. 6, 7, 6 ;
      2 habile à conjecturer, pénétrant, PLAT. Gorg. 463 a ; PLUT. M. 792 d ; ἡ στοχαστική (s.-e. τέχνη) PLAT. Phil. 55 e, l’art de conjecturer ;
      3 conjectural, HERMOG. Rhet. 16, 17.

Étym. στοχάζομαι.

ή, όν, skilful in aiming at, able to hit, c. gen., τοῦ ἀρίστου Arist. EN 1141b13; ἀρετὴ τοῦ μέσου σ. ib. 1106b15. τὸ σ. τῶν φίλων consideration for the wishes of…, M.Ant 1.9.
proceeding by guesswork, ἡ στοχαστική (sc. τέχνη) Pl. Phlb. 55e; σ. τέχναι Stoic. 3.6, Gal. 14.685; σ. ἐπιστῆμαι, opp. πάγιοι, Phld. Rh. 1.26, 59S. ; σ. διάγνωσις Gal. 6.365; ζητήματα Syrian. in Hermog. 2.34 R. ; sagacious, Pl. Grg. 463a. Adv., πρὸς τὰ ἔνδοξα στοχαστικῶς ἔχειν Arist. Rh. 1355a17; στοχαστικῶς τὸ μέτρον λαμβάνεται Gal. 6.360; -κῶς ἐξετάσομεν Hermog. Stat. 4.

zum Zielen, Erraten gehörig ; ἡ στοχαστική, die Geschicklichkeit, gleich das Richtige zu treffen, Plat. def. 412c, 413a ; ψυχή, Gorg. 463a ; mutmaßend, τινός, Arist. Nicom. eth. 6.7.6 ; στοχαστικῶς ἔχειν πρός τι, rhet. 1.1 u. Sp., wie Luc. hist.conscr. 47 ; τέχναι, S.Emp. adv.gramm. 72, wozu die κυβερνητική und die ἰατρική gerechnet wird.