ῆς (ἡ) :
      1 tendresse, particul. tendresse paternelle ou filiale, EMPÉD. 380 Mullach ; ANT. fr. 22, 73 Blass ; PHILÉM. (Com. fr. 4, 63) ; ARSTT. fr. 178 ; PLUT. M. 1100 d, etc. ; au plur. MAN. 4, 378, etc. ;
      2 amour, ANTH. 5, 166, 191, etc.

Étym. στέργω.

ἡ, love, affection, Emp. 109.3, Antipho Fr. 73; γνησίων πολιτῶν BMus.Inscr. 4.481*. 9 (Ephesus), cf. CIG 2802 (Aphrodisias); ἐχόμενος τῆς εἰς δὲ ἀεὶ στοργῆς POxy. 1766.3 (iii AD); esp. of parents and children, ἡδύ γε πατὴρ τέκνοισιν, εἰ στοργὴν ἔχοι Philem. 200; γονέων πρὸς ἔκγονα σ. Plu. 2.1100d, cf. Cic. Att. 10.8.9; σ. φυσικὴ πρὸς τὰ τέκνα Demetr.Lac. Herc. 1012.44; pl., Man. 4.378, etc. rarely sexual love, AP 5.165 (Mel.), 190 (Id.), 7.476 (Id.).

ἡ, Liebe, Zuneigung, Zärtlichkeit ; bes. Liebe zu den Eltern und Kindern, doch auch Geschlechtsliebe, Mel. 14, 64, 103, 109 (XII.68, V.191, 166, VII.476) u. öfter in der Anth.