ου [ῑ] adj. m. :
      1 en forme de colonne, LUC. Philops. 11 ;
      2 inscrit sur une colonne en signe d’infamie, déshonoré, flétri, ISOCR. 348 d ; DÉM. 122, 24 ; ARSTT. Rhet. 2, 23, 25.

Étym. στήλη.

ου, ὁ, fem. στηλῖτις, ιδος, of or like a στήλη, λίθος Luc. Philops. 11; ἐπὶ σταλίτιδι πέτρᾳ (Dor.) AP 7.424 (Antip.Sid.).
II.
inscribed on a στήλη, posted or placarded as infamous, στηλίτην τινὰ ἀναγράφειν, στηλίτας ποιεῖν, Isoc. 16.9, D. 9.45; σ. γεγονὼς ἐν τῇ ἀκροπόλει Thrasyb. ap. Arist. Rh. 1400a32; cf. στηλιτεύω.

ὁ, fem. στηλῖτις, zur Säule gebörig ; λίθος, Luc. Philops. 11 ; auf eine Säule geschrieben ; bes. der, dessen Namen an die öffentliche Schandsäule geschrieben, gebrandmarkt ist, ὥστε καὶ στηλίτας ποιεῖν, Dem. 9.45 ; Plut. u. a.Sp. – Auf einer Säule wohnend, wie einige ägyptische Einsiedler zur Selbstpeinigung taten, K.S.