ας, adj. f. stérile, en parl. d’animaux, OD. 10, 522 ; 11, 30 ; en parl. de femmes, SPT. Gen. 11, 30 ; 25, 21 ; NT. Luc. 1, 7, 36 ; ANTH. 7, 468 ; ORPH. Lith. 453, etc.

Étym. p. *στέρϳα, indo-europ. *ster-ih₂, stérile, cf. στεῖρος, στερεός, στέριφος, sscr. starī́-, vache stérile, lat. sterilis.

ion. στείρη, ης (ἡ) étrave d’un navire, pièce de bois forte, recourbée en dedans et plantée à l’extrémité intérieure et dans le plan de la quille qu’elle continue, IL. 1, 482 ; OD. 2, 428.

Étym. format. fém., cf. στερεός.

ἡ, (< στερεός) forepart of a ship΄s keel, continued into the stem or cutwater, ἀμφὶ δὲ κῦμα στείρῃ πορφύρεον μεγάλ’ ἴαχε Il. 1.482, Od. 2.428; cf. στείρωμα, στερέωμα 3, στήριγμα (στείρη only in An.Ox. 3.396). a kind of bandage, Heliod. ap. Orib. 48.20.12. f.l. for σπεῖρα in Poll. 2.31.

ἡ, a cow or other animal that has not brought forth young, στεῖραν βοῦν… ῥέξειν Od. 10.522; αἶγα στεῖραν PCair. Zen. 429.15 (iii BC). of women, barren, Diocl. Fr. 29, LXX Ge. 11.30, 25.21, Ev. Luc. 1.7, 36; Μοῖρα σ. AP 7.468 (Mel.); στείρῃσι γυναιξί Orph. L. 459; of women past childbearing, Hp. Mul. 2.127; metaph, στεῖρα διάνοια, φύσις, ψυχή, Ph. 1.441, 636, 478.
not having had offspring, virgin, Lyc. 670, Luc. Tim. 17. (Cf. Skt. starī΄s ΄barren cow, heifer΄, Lat. sterilis.)

ἡ, ion. στείρη, der Hauptbalken des Schiffsbodens, der nach vorn in die Höhe gebogene, stark vorspringende Kielbalken ; ἀμφὶ δὲ κῦμα στείρῃ μεγάλ' ἴαχε, Il. 1.482, Od. 2.428, einzeln bei Sp., wie Nonn.

στεῖρος, -ον also -α, -ον,
[in LXX for עָקָר ;]
barren: of a woman, Luk.1:7, 36 23:29, Gal.4:27' (LXX) .†
(AS)