ου [ᾰ] adj. m. :
      1 où l’on décerne une couronne, XÉN. Mem. 3, 7, 1 ; DÉM. 500, 5 ; LYCURG. 154, 22, etc. ;
      2 subst. vainqueur couronné, EUM. p. 141.

Étym. στέφανος.

ου, ὁ, of or consisting of a crown; σ. ἀγών a contest in which the prize was a crown, X. Mem. 3.7.1, Isoc. 15.301 (pl.), D. 20.141 (pl.), Lycurg. 51 (pl.), Ister 60b, Lync. ap. Ath. 13.584c, SIG 577.55 (Milet., iii/ii BC), OGI 231.14 (Magn. Mae., iii/ii BC), Plu. 2.820d, etc. ; written στεφανείτης, IG 12(8).190.41 (Samothrace, i BC). later, of persons, wearing a wreath, as magistrates or as victorious athletes, Supp.Epigr. 7.3 (Susa, i BC), Sammelb. 4224.9 (i BC), CIG 2931 (Tralles), IG 14.1054 (Rome, ii AD), BSA 26.166 (Sparta, ii AD). σ. φόρος, v.l. for στεφανιτικός, J. AJ 12.3.3. fem. στεφανῖτις, ιδος, for wreaths, μυρσίνη Sch. Il. 17.51. ἡ σ. (sc. ῥαφή) sutura coronalis, Poll. 2.37. a kind of vine, Plin. HN 14.42.

ὁ, fem. στεφανῖτις, ἡ, zum Kranze gehörig ; ἀγών, = στεφανηφόρος, Xen. Mem. 3.7.1, Dem. 20.141, Ggstz ἀργυρίτης.
Bei den K.S. ist ὁ στεφανίτης der Sieger.