ῆς (ἡ) :
      1 éclair, IL. 11, 66, 184 ; HÉS. Th. 845 ; PD. P. 4, 353, etc. ; ESCHL. Pr. 1084, etc. ; SOPH. Aj. 257 ; EUR. Hec. 68 ;
      2 lueur éclatante, éclat, IL. 11, 83 ; OD. 4, 72 ; SOPH. Tr. 99.

➳ Dor. στεροπά [ᾱ] PD. SOPH. ll. cc. ; gén. pl. στεροπᾶν, PD. P. 6, 24.

Étym. cf. ἀστεροπή, ἀστραπή.

ἡ, poet. word, like ἀστεροπή, ἀστραπή, flash of lightning, σ. πατρὸς Διός Il. 11.66, cf. Hes. Th. 845; ἀκτῖνες στεροπᾶς ἀπορηγνύμεναι Pi. P. 4.198; στεροπᾶν κεραυνῶν τε πρύτανις, i.e. Zeus, ib. 6.24; ἕλικες… στεροπῆς ζάπυροι A. Pr. 1084 (anap.); βροντῇ στεροπῇ τε Id. Supp. 34 (anap.), etc. generally of dazzling light, gieam, χαλκοῦ στεροπή Il. 11.83, Od. 4.72; of the sun, ὦ λαμπρᾷ στεροπᾷ φλεγέθων S. Tr. 99 (lyr.).

ἡ, = ἀστεροπή, ἀστραπή, der Blitz ; πᾶς δ' ἄρα χαλκῷ λάμφ' ὥστε στεροπὲ πατρὸς Διός, Il. 11.66, vgl. 84 ; Hes. Th. 845 ; λαμπραὶ δ' ἦλθον ἀκτῖνες στεροπᾶς ἀπορηγνύμεναι, Pind. P. 4.198 ; Zeus heißt στεροπᾶν κεραυνῶν τε πρύτανις, 6.24 ; übh. Glanz, χαλκοῦ, Il. 11.83 u. öfter ; βροντῇ στεροπῇ τε, Aesch. Suppl. 34 ; Prom. 1086 ; Soph. Aj. 250 ; u. von der Sonne, ὦ λαμπρᾷ στεροπᾷ φλεγέθων, Trach. 99 ; ὑπὸ στεροπᾶς φλέγων Βορέας, Ibyc. 1 ; sp.D., wie Ep.adesp. 8 (VII.87). – S. auch nom. pr.