στενό·πορος, ος, ον, au passage étroit, HDT. 7, 211 ; ESCHL. Pr. 729 ; EUR. Andr. 1144, etc. ; subst. τὸ στενόπορον, XÉN. Hell. 4, 6, 12 ; Ath. 13 ; τὰ στενόπορα, HDT. 7, 223 ; THC. 7, 73 ; XÉN. Œc. 20, 9, défilé.

➳ Ion. στεινόπορος, HDT. ll. cc.

Étym. στ. πόρος.

Ion. στεινόπορος, ον, with a narrow pass or outlet, πύλαι A. Pr. 729; ἔξοδοι E. Andr. 1143; ὅρμοι Αὐλίδος Id. IA 1497 (lyr.); διὰ κυανέας σ. πέτρας Id. IT 890 (lyr.); ἀκτή Lyc. ap. Arist. Rh. 1405b36; ὦτα S.E. P. 1.126, cf. Gal. 6.759. Subst. στενόπορα, Ion. στειν, τά, narrows, Hdt. 7.223; τὰ σ. τῶν χωρίων defiles, Th. 7.73; sg. στενόπορον, τό, a strait, narrow, Hdt. 7.211 (στειν-), X. HG 4.6.9, Ath. 2.13.

ion. στεινόπορος, mit engem Wege, Passe ; ἐπ' αὐταῖς στενοπόροις λίμνης πύλαις, Aesch. Prom. 731 ; ὅρμοι αὐλίδος, Eur. I.A. 1496, πέτραι, I.T. 890, ἐν στεινοπόρῳ χώρῳ μαχόμενοι, Her. 7.211 ; ὑπεξιόντες ἐς τὰ στεινόπορα, 7.223 ; Thuc. 7.73 ; sing. bei Xen. Hell. 4.6.12 ; ἀκτή, Lycophr. bei Arist. rhet. 3.3.