α, ον [ᾰ]
      1 qui se tient droit, ferme, T. LOCR. 98 c ;
      2 qui convient, à l’attitude droite : σταδαῖα ἔγχη, ESCHL. Pers. 240, armes pour combattre de pied ferme ; Ζεὺς σταδαῖος, ESCHL. Sept. 513, Zeus qui préside aux combats de pied ferme.

Étym. στάδην.

α, ον, (< στάδην) standing erect or upright, Ζεὺς σ., in act to hurl his bolt, A. Th. 513; ἔγχη σ. pikes for close fight, opp. missiles (cf. στάδιος I. 1), Id. Pers. 240; σ. σῶμα firm, steady, of the cube, Ti.Locr. 98c; βάθος βραδὺ καὶ σ., of water, Aristid.Quint. 2.9; σταδαία πάλη, μάχη, prob. l. in Philostr. VS 1.22.4, J. BJ 6.2.6, for σταδιαία· μάχη σ. v.l. in Th. 4.38, for σταδία.

gerade od. aufrecht stehend ; Ζεύς, als Wappen auf dem Schilde, Aesch. Spt. 495 ; σῶμα, Tim.Locr. 98c ; ἔγχη σταδαῖα, Waffen, mit denen man in offener Feldschlacht, ἐν σταδίᾳ μάχῃ, kämpft, Aesch. Pers. 236 ; μέλος, sanftes, ruhig gehendes Lied, Hesych.