(seul. prés. impf. et fut.) :
      1 être privé de, gén. HÉS. O. 209 ; HDT. 8, 140 ; ESCHL. Ag. 1429, etc. ; EUR. Ion 865, etc. ; PLAT. Leg. 948 a, etc. ; abs. SOPH. Tr. 136 ; XÉN. Ages. 4, 1 ;
      2 être dépouillé, EUR. El. 1309.

➳ Fut. opt. στεροῖτο, LIB. 1, 683.

Étym. cf. στερέω, στερίσκω.

Dor. imper. 3 sg. σταρέστω BCH 50.15 (Delph., iv BC); only used in pres. and impf., the other tenses being derived from στερέομαι (v. στερέω) :
to be without, lack, lose, νίκης τε στέρεται Hes. Op. 211; στέρεσθαι τῆς χώρης Hdt. 8.140. α΄, cf. Th. 1.70, al. ; στερομέναν φίλων A. Ag. 1429 (lyr.), cf. E. IA 889 (troch.); στέρεσθαι κρατός A. Pers. 371; στέρομαι δ’ οἴκων, σ. παίδων E. Ion 865 (anap.); φίλτρων στέρομαι Id. El. 1309 (anap.); στερόμενος ὧν ὁ θεὸς ἔδωκεν Antipho 4.1.3; στερέσθω τῆς ἀρχῆς Pl. Lg. 948a; ὅπως ἂν… τῶν αὑτῶν στέρωνται Id. R. 433e; στερέσθω τοῦ βοσκήματος IG 12(9).90.12 (Eretria, iv BC), cf. PHib. 1.29.20 (iii BC), PRev. Laws 49.22, al. (iii BC); τῶν ὑπαρχόντων στέρεσθαι BGU 1812.6 (i BC), cf. στερέω ; abs., χαίρειν τε καὶ στέρεσθαι S. Tr. 136 (lyr.); ὑπὸ Ἀγησιλάου στέρεσθαι οὐδεὶς οὐδὲν πώποτε ἐνεκάλεσε X. Ages. 4.1.

gew. nur praes. u. impt. als pass. zu στερέω (vgl. dies u. στερίσκω), beraubt sein, entbehren, τινός ; νίκης, Hes. O. 213 ; χαίρειν τε καὶ στέρεσθαι, Soph. Trach. 136 ; στέρομαι δ' οἴκων, στέρομαι παίδων, Eur. Ion 815 ; Phoen. 391 und öfter ; στέρεσθαι τῆς χώρης, Her. 8.140.1 ; εἴπερ στερόμεθα ἐπιστήμης, Plat. Theaet. 196e ; Soph. 146c u. öfter ; Xen. An. 3.2.2, Conv. 4.31 u. A., wie Pol. 2.61.10. – Als aor. kann man dazu rechnen ἐστέρην ; σοῦ στερέντα, Eur. Alc. 625, oft ; auch φασγάνῳ βίον στερείς, Hel. 94 ; u. fut. στερήσομαι, ich werde beraubt werden, entbehren, οἵου στερήσεσθ' ἀνδρός, Hipp. 1460, El. 308.