η, ον [ῐ]
      1 solide, ferme, dur, THC. 6, 101 ; 7, 36 ;
      2 stérile, en parl. d’une femme, AR. Th. 641 ; PLAT. Theæt. 149 b ; d’animaux, ARSTT. H.A. 9, 4 ; de fruits, TH. C.P. 2, 11, 2.

• Cp. -ώτερος, THC. 7, 36 ; • Sup. -ώτατος, THC. 6, 101.

Étym. στερεός ; cf. στεῖρος.

η, ον, = στερεός, firm, solid, of ground, διὰ τοῦ ἕλους, ᾗ ἦν… στεριφώτατον Th. 6.101, cf. Anon. ap. Suid. s. h. v. ; τὰς πρῴρας στεριφωτέρας ἐποίησαν Th. 7.36; στερίφοις… τοῖς ἐμβόλοις with their rams made solid, ibid. Subst. στέριφον, τό, rock-bottom, IG2². 1668.8, 1682.5. = στεῖρα², barren, unfruitful, of women, Ar. Th. 641, Pl. Tht. 149b; of animals, Arist. HA 611a12; of fruit, Thphr. CP 2.11.1.

= στερεός, στερρός, starr, steif, fest ; ῃ πηλῶδες ἦν καὶ στεριφώτατον, Thuc. 6.101 ; τὰς πρώρας τῶν νεῶν ξυντεμόντες ἐς ἔλασσον στεριφωτέρας ἐποίησαν, 7.56 ; unfruchtbar, Ar. Th. 641, von einer Frau, wie Plat. Theaet. 149b ; Arist. H.A. 9.4 ; vgl. Ruhnk. Tim. p. 239.
Beim Schiffe ist ἡ στέριφος = στεῖρα, Suid. v. ἐπωτίσιν.