υος (ὁ) [ᾰ, ῡ aux cas dissyll. chez les Att., ῠ chez les poètes postér. v. ci-dessous ; ῠ aux cas trisyll.]
      1 épi, particul. épi de blé, IL. 23, 598 ; HÉS. O. 471 ; ESCHL. Suppl. 761 ; fr. 304, 305 ; SOPH. fr. 462 b, etc. ; au plur. AR. Eq. 393 ; ARSTT. Pol. 3, 13, 17 ; p. anal. épi de la Vierge, étoile, ARAT. 97 ; au plur. MAN. 2, 134 ; fig. fruit, rejeton, en parl. de choses, ESCHL. Pers. 821 ; en parl. de pers. EUR. fr. 362, 22 ; ORPH. Arg. 216 ; MAN. 6, 304 ; NONN. D. 18, 267, etc. ;
      2 épiaire, plante, DIOSC. 3, 120 ;
      3 νάρδου στάχυς, épinard, GEOP. 7, 13, 1 ;
      4 sorte de bandage, ORIB. 106 Mai.

➳ [ῡ] aux cas dissyll. CALL. Dian. 130 ; A.RH. 1, 688 ; 3, 1338, 1389, etc. ; THCR. Idyl. 10, 47, etc. Dat. plur. épq. σταχύεσσι, IL. l. c.

Étym. pré-grec ; cf. ἄσταχυς.

[χῡς E. HF 5, but σταχῠν Call. Dian. 130, A.R. 1.688], υος, ὁ ; pl. στάχυες IG1². 280.78, 2². 1424a333, etc. ; Ep. dat. σταχύεσσιν Il. 23.598; acc. στάχυς Ar. Eq. 393, OGI 56.68 (Canopus, iii BC), but στάχυας LXX Ge. 41.7, etc : — ear of corn, in pl., Il. l.c., Hes. Op. 473, Ev. Matt. 12.1, etc. ; τοὺς ὑπερέχοντας τῶν σ. Arist. Pol. 1284a30; in sg., A. Supp. 761, Fr. 304.7, S. Fr. 395, and freq in E., Hec. 593, al. ; metaph, σ. ἄτης A. Pers. 821; ἐκ καλάμης… στάχυες, of Bacchylides’ poems, AP 4.1.34 (Mel.); — of the Theban Σπαρτοί, E. Ph. 939, HF 5, Ba. 264; of the crop reaped by Cleon in capturing the Spartans at Sphacteria, Ar. Eq. 393; βίον θερίζειν ὥστε κάρπιμον σ. E. Fr. 757.6. generally, scion, progeny, σ. ἄρσην Id. Fr. 360.22, cf. Lyc. 214; δισσὸν Βορέον σ. Orph. A. 218; τέκνων Man. 6.304; Ἰνδῶν Nonn. D. 18.267; Ἑλλάδος ἀμώων ἄγαμον σ. AP 9.362.25. name of the chief star in the constellation Virgo, Spica Virginis, Arat. 97, Ptol. Alm. 7.5; in pl., Man. 2.134.
lower part of the abdomen, Heliod. ap. Orib. 50.26 tit., Poll. 2.168, cf. Eust. 194.4, 410.17.
base horehound, Stachys germanica, Dsc. 3.106, Plin. HN 24.136. νάρδου στάχυς, = ναρδόσταχυς, Gp. 7.13.1; ὁ τῆς νάρδου σ. Gal. 6.267.
surgical bandage, ΄spica’ bandage, Heliod. ap. Orib. 48.46 tit., Gal. 18(1).814. παρὰ τοῖς ναυπηγοῖς τὸ ἐπὶ τῆς φάλαγγος μεριζόμενον, Hsch. = Heb.
shibboleth, LXX Jd. 12.6.

υος, ὁ, die Aehre, Kornähre ; περὶ σταχύεσσιν ἐέρση, Il. 23.598 ; Hes. O. 475 ; die Aehre anderer Pflanzen, βύβλου δὲ καρπὸς οὐ κρατεῖ στάχυν, Aesch. Suppl. 742 ; λειμῶνος ἠρινοῦ στάχυν, Eur. Suppl. 448 ; τοὺς στάχυς, Ar. Eq. 392. – Uebertr., wie Frucht, ὕβρις γὰρ ἐξανθοῦσ' ἐκάρπωσε στάχυν ἄτης, Aesch. Pers. 807 ; u. bei Eur. χρυσοπήληκα στάχυν Σπαρτῶν, Phoen. 946 ; Sprößling, Sohn, frg. Erechth. 22 bei Lycurg. 24 ; vgl. Artemidor. 5.63, 84.
Bei Poll. 2.168 der Teil des Leibes unter dem Bauche.
Bei Hesych. ein Wort der Schiffbauer, τὸ ἐπὶ τῆς φάλαγγος μεριζόμενον.

στάχυς, -υος, ὁ
[in LXX chiefly for שִׁבֹּל ;]
an ear of corn: Mat.12:1, Mrk.2:23 4:28, Luk.6:1.†
(AS)