σπληνός (ὁ) :
      1 rate, AR. Th. 3, fr. 421 ; HDT. 2, 47 ; HPC. V. med. 18 ; d’où au pl. σπλῆνες, HPC. Aph. 1248, 3 ; TH. H.P. 9, 18, 7 ; 20, 2, douleurs de rate, hypocondrie ; t. de bot. αἰγὸς σπλήν, DIOSC. 2, 144, litt. rate de chèvre, n. de la mauve ;
      2 sorte de bandage, c. σπλήνιον, HPC. Off. 745.

Étym. cf. sscr. plihan, lat. lien ; cf. σπλάγχνον.

ὁ, gen. σπληνός : — milt, spleen, Hdt. 2.47, Hp. VM 22, Ar. Fr. 506.4, Antiph. 222.8; τὸν σ. ἐκβαλεῖν, of one dying with anxiety, Ar. Th. 3. pl. σπλῆνες, affections of the spleen, Hp. Aph. 3.22. αἰγὸς σ., = μολόχη, mallow, Ps.-Dsc. 2.118. = σπληνίον 1, Hp. Off. 12. (Prob. cogn. with σπλάγχνον and with Skt. plīhán-, Lat. lien, Slav. slězena, Lith. blužnìs.)

ὁ, gen. σπληνός, die Milz ; Her. 2.47 ; πρὶν τὸν σπλῆνα κομιδῇ μ' ἐκβαλεῖν, Ar. Thesm. 3 ; Plat. Tim. 72c im plur., Milzsucht. – Auch ein Verband, wie σπλήνιον.