ου (τὸ) d’ord. au pl. σπλάγχνα, ων (τὰ) les entrailles :
   I au propre :
      1 les viscères principaux (cœur, poumon, foie) de l’homme ou des animaux, IL. 1, 464 ; OD. 3, 9 et 40 ; 20, 252 ; HDT. 2, 40 ; ESCHL. Ag. 1221 ; AR. Pax 1105, etc. (σπλάγχνον au sg. s’emploie pour l’un de ces viscères, ESCHL. Sept. 1031, Eum. 249 ; PLAT. Tim. 73 c) ; p. suite, le partage des entrailles de la victime pour le repas sacré, AR. Vesp. 654, Eq. 408, etc. ;
      2 le sein de la mère, ESCHL. Sept. 1022 ; en parl. du père, SOPH. Ant. 1066 ;
   II fig. :
      1 le cœur, l’âme comme siège des affections, ESCHL. Ag. 995, Ch. 413 ; SOPH. Aj. 995 ; EUR. Hipp. 118, etc. ; AR. Ran. 844, 1006, Nub. 1036 ; ANTH. 6, 260 ; 12, 80, etc. ; ou comme siège du caractère, EUR. Med. 220 ;
      2 entrailles, cœur, âme, t. de tendresse, NT. Phil. 1, 8 ; 2, 1.

Étym. σπλήν.

τό, mostly in pl. σπλάγχνα (σπλάγχανα SIG 1002), inward parts, esp. the heart, lungs, liver, kidneys, which in sacrifices were reserved to be eaten by the sacrificers at the beginning of their feast (distd. from ἔντερα, κοιλίη, A. Ag. 1221, Hdt. 2.40, cf. Arist. PA 667b3); σπλάγχνα πάσαντο Il. 1.464, Od. 3.9; δῶκε δ’ ἄρα σπλάγχνων μοίρας ib. 40; σπλάγχνα δ’ ἄρ’ σπτήσαντες ἐνώμων 20.252, cf. Ar. Pax 1105 (hex.); hence, sacrificial feast, Id. Eq. 410, V. 654, SIG 1002.4 (Milet., v/iv BC), 1044.39 (Halic., iv/iii BC), Test.Epict. 6.17, etc. ; also as used in divination, σπλάγχνων τε λειότητα A. Pr. 493, cf. E. Supp. 212, El. 828, 838, Aeschin. 3.160.
any part of the inwards, ὑπὸ σπλάγχνων ἐλθεῖν to come from the womb, of a babe, Pi. O. 6.43, cf. N. 1.35; τῶν σῶν… ἐκ σπλάγχνων ἕνα S. Ant. 1066; μητρὸς ἐν σπλάγχνοις IG 14.1977; so in sg., τὸ κοινὸν σ. οὗ πεφύκαμεν A. Th. 1036; of the lungs, μόχθοις ἀνδροκμῆσι φυσιᾷ σ. Id. Eu. 249; τοῦ γείτονος αὐτῷ (sc. τῷ ἥπατι) σπλάγχνου, of the spleen, Pl. Ti. 72c. οἱ παῖδες (children) σπλάγχνα λέγονται Artem. 1.44, cf. 5.57. metaph (like heart), the seat of the feelings, affections, esp. of anger, σ. θερμῆναι κότῳ Ar. Ra. 844; τὰ σ. ἀγανακτεῖ ib. 1006; μομφὰς ὑπὸ σπλάγχνοις ἔχειν E. Alc. 1009; generally, of anxiety, A. Ag. 995 (lyr.); σπλάγχνα δέ μου κελαινοῦται Id. Ch. 413 (lyr.); of love, ἐκύμηνε τὰ σ. ἔρωτι καρδίην ἀνοιστρηθείς Herod. 1.56; παιδὸς ὑπὸ σπλάγχνοισιν ἔχει πόθον Theoc. 7.99, cf. D.H. 11.35, AP 5.55 (Diosc.), etc. ; of pity, LXX Pr. 12.10, Ep. Phil. 1.8, 2.1, etc. ; ὑπὲρ σπλάχνου ΄for pity΄s sake΄, BGU 1139.17 (i BC); so S. Aj. 995, E. Or. 1201, Hipp. 118; ἀνδρὸς σ. ἐκμαθεῖν to learn a man΄s ΄heart΄, Id. Med. 220; ἀνδρὸς πονηροῦ σ. οὐ μαλάσσεται Men. Mon. 31; σ. σιδηροῦν, of Epaminondas, Epicur. Fr. 560. = βρύον, Dsc. 1.21.

τό, gew. im plur. τὰ σπλάγχνα, die Eingeweide, bes. die edlen, die der Brust, Herz, Lunge, Leber, Nieren, Milz, die, am Opferfeuer geröstet, zu Anfang des Opferschmauses von den Versammelten verzehrt wurden ; σπλάγχν' ἐπάσαντο, Il. 1.464, 2.421 u. sonst oft, wie Ar. Pax 1058 ; σὺν ἐντέροις τε σπλάγχνα τρέπουσ' ἔχοντες, Aesch. Ag. 1194. Daher auch überhaupt der Opferschmaus, das Verzehren des vom Opfer übriggebliebenen Fleisches, visceratio, Ar. Vesp. 654, Eq. 408 u. öfter. – Ἠλθεν ὑπὸ σπλάγχνων, Pind. Ol. 6.43, N. 1.35, ist = er wurde geboren ; der Mutterleib, δεινὸν τὸ κοινὸν σπλάγχνον, οὗ πεφύκαμεν, Aesch. Spt. 1022 (auch Lunge, πολλοῖς δὲ μόχθοις φυσιᾷ σπλάγχνον Eum. 249); dah. τῶν σῶν ἐκ σπλάγχνων ἕνα νέκυν ἀντιδοὺς ἔσει, Soph. Ant. 1053, d.i. aus deinen nächsten Verwandten.
Bei Dichtern, wie unser Herz, der Sitz der heftigsten Leidenschaften, des Zorns, der Liebe, auch des Mitleids : σπλάγχνα δέ μου κελαινοῦται πρὸς ἔπος κλυούσῃ, Aesch. Ch. 407 ; ὁδὸς ἀνιάσασα δὴ μάλιστα τοὐμὸν σπλάγχνον, Soph. Aj. 974 ; μομφὰς οὐχ ὑπὸ σπλάγχνοις ἔχειν, Eur. Alc. 1012 ; σπλάγχνα θερμαίνειν κότῳ, Ar. Ran. 843 ; τὰ σπλάγχν' ἀγανακτεῖ, 1004 ; ὑπὸ σπλάγχνοις θαρσαλέως τρηχείην ἀνίην οἴσω, Ep.adesp. 18 (XII.160). – Auch ἀνδρὸς σπλάγχνον ἐκμαθεῖν, sein Innerstes, Eur. Med. 220. – Vgl. auch σπλαγχνίζομαι.

σπλάγχνον, -ου, τό mostly (in NT always) in pl., σπλάγχνα, -ων, τά,
[in LXX: Pro.12:10 (רַחַם, elsewhere rendered by οἰκτιρμοί, Psa.25:6 40:12 and by ἔλεος, Isa.47:6), Pro.26:22 (בֶּטֶן), Wis.10:5, Sir.30:7, 2Ma.9:5 (6), al. ;]
the inward parts (heart, liver, lungs, etc.; Lat. viscera): Act.1:18. Metaph., of the seat of the feelings and of the feelings themselves (in Gk. poets, of anger, anxiety, etc.), the heart, affections (the characteristic LXX and NT reference of the word to feelings of kindness, benevolence and pity, is found in π.; see MM, xxiii; cf. Lft. on Php.1:8): 2Co.6:12 7:15, Phm 7 12 20, 1Jn.3:17; σ. οἰκτιρμοῦ, Col.3:12; σ. καὶ οἰκτιρμοὶ, Php.2:1; σ. ἐλέους θεοῦ; ἡμῶν, Luk.1:78; σ. Χριστοῦ Ἰησοῦ, Php.1:8.†
(AS)