GRC
σπιλάς
JSON
Bailly
άδος (ἡ) [ῐᾰδ]
I subst. :
1 roc près de la mer ou en mer, écueil, OD. 3, 298 ; 5, 401 ; SOPH. fr. 341 Dind. ; A.RH. 3, 1294 ; 4, 932 ; POL. 1, 37, 2 ; etc. ;
2 p. anal. point qui fait tache sur une surface comme un écueil sur la surface de la mer, ORPH. Lith. 614 ;
II adj. f. : γῆ σπιλάς, TH. C.P. 2, 4, 4 ; ou simpl. σπιλάς, SOPH. Tr. 675, terre glaise, argile, sol d’argile.
I subst. :
1 roc près de la mer ou en mer, écueil, OD. 3, 298 ; 5, 401 ; SOPH. fr. 341 Dind. ; A.RH. 3, 1294 ; 4, 932 ; POL. 1, 37, 2 ; etc. ;
2 p. anal. point qui fait tache sur une surface comme un écueil sur la surface de la mer, ORPH. Lith. 614 ;
II adj. f. : γῆ σπιλάς, TH. C.P. 2, 4, 4 ; ou simpl. σπιλάς, SOPH. Tr. 675, terre glaise, argile, sol d’argile.
➳ Dat. pl. épq. σπιλάδεσσι, OD. 5, 401 ; SOPH. fr. 341 ; σπιλάδεσσιν, OD. 3, 298.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
άδος, ἡ, rock over which the sea dashes (opp. ὕφαλοι πέτραι in AP 11.390 (Lucill.)), νῆάς γε ποτὶ σπιλάδεσσιν ἔαξαν κύματα Od. 3.298; δοῦπον ἄκουσε ποτὶ σπιλάδεσσι θαλάσσης 5.401 (v. πάγος); ἐφ’ ὑψηλαῖς σπιλάδεσσι S. Fr. 371 (lyr.); πλαγκταὶ σ. A.R. 4.932; σ. εἰν ἁλὶ πέτρη Id. 3.1294; ῥεῖθρον ἀπὸ σ. Theoc. Ep. 4.6; generally, slab, S. Tr. 678; ὧδ’ ὑπὸ τὸ σπιλάδος μέλαθρον, i.e. under this tombstone, Sammelb. 6160 (Egypt); hollow rock, cave, Simon. (?) 179. as Adj., stony, or perh.
marly, sc. γῆ, Thphr. CP 2.4.4.
marly, sc. γῆ, Thphr. CP 2.4.4.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
LSJ
άδος, ἡ, storm, squall, Plu. 2.476a; ἐκραγείσης ὥσπερ ἐν εὐδίᾳ σπιλάδος ib. 101b; ἄνδρας αἰφνιδίῳ σπιλάδι κατασεισθέντας Hld. 5.31, cf. AP 7.382.4 (Phil.); cf. κατασπιλάζω II.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
LSJ
άδος, ἡ, = σπίλος (< ὁ), spot, κατάστικτον σπιλάδεσσι πυρσῇσιν Orph. L. 620; — in Ep. Jud. 12, σπιλάς spot is prob. in view of 2 Ep. Pet. 2.13; cf. also σπιλάς³.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
άδος, ἡ, ein Felsen, oder, am Meere, eine Klippe ; νῆάς γε ποτὶ σπιλάδεσσιν ἔαξαν κύματα, Od. 3.298 ; ἀκταὶ προβλῆτες ἔσαν, σπιλάδες τε πάγοι τε, 5.405 ; τυφλαί, Gaetul. 7 (VII.275); πρὸς ταῖς σπιλάσι καταγνύμενα σκάφη, Pol. 1.37.2 ; übh. vorragender Berg, Felsenhöhle. – Adj., γῆ σπιλάς, Tonerde ; bei Soph. Tr. 678 ohne γῆ, tönernes Estrich, Theophr.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
TBESG
σπιλάς, -άδος, ἡ
(on the gender in Ju, l.with, see Mayor, Ju., 41),
__1. poët. in cl., a rock or reef over which the sea dashes (Polyb., FlJ, al.). Metaph., of men whose conduct causes danger to others, Ju 12, R, txt. (but see infr.).
__2. In late writers = σπίλος (which see), a spot, stain; metaph., Ju, l.with, R, mg. (cf. Mayor, 41, but see supr.).†
(AS)
(on the gender in Ju, l.with, see Mayor, Ju., 41),
__1. poët. in cl., a rock or reef over which the sea dashes (Polyb., FlJ, al.). Metaph., of men whose conduct causes danger to others, Ju 12, R, txt. (but see infr.).
__2. In late writers = σπίλος (which see), a spot, stain; metaph., Ju, l.with, R, mg. (cf. Mayor, 41, but see supr.).†
(AS)
Translators Brief lexicon of Extended Strongs for Greek based on Abbot-Smith, A Manual Greek Lexicon of the New Testament (1922) (=AS), with corrections and adapted by Tyndale Scholars
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
