ής, ές [ῐ] étendu, vaste, IL. 11, 754.

Étym. inconnue ; cf. σπίδιος ; p.-ê. rapprochement avec lat. spissus.

ές, gen. έος, only in διὰ σπιδέος πεδίοιο Il. 11.754, which is expld. by the authorities cited in Sch. A as meaning either vast, broad, or rugged, difficult; the former interpr. is confirmed by other forms, viz. σπίδιον μῆκος ὁδοῦ A. Fr. 378 (which is expld. in EM 271.18 by μακρόν); σπιδόθεν, = μακρόθεν, Antim. 77; σπιδνός, = πυκνός, συνεχής, πεπηγώς, and σπιδόεις, = μέλας, πλατύς, σκοτεινός, μέγας, πυκνός, Hsch. ; and σπίζω, = ἐκτείνω, Sch. Ar. V. 18, Eust. 996.22 sq. (Ptol.Ascal. and others read δι’ ἀσπιδέος π., expld. either as round like a shield or covered with shields.)

ές, ausgedehnt, weit u. eben ; διὰ σπιδέος πεδίοιο, durch das weite Blachfeld hin, Il. 11.754, Andere lasen δι' ἀσπιδέος und nahmen ein adj. ἀσπιδής an ; s. das Genauere in den Scholl.