ου (τὸ) :
      1 petite corde ou cordeau de genêt, AR. Pax 1247 ; ATH. 220 b ; PHILIPPID. (Com. fr. 4, 470) ;
      2 languette, milieu ou support d’une balance, ARSTT. Mech. 2, 1, 9 ;
      3 sparte ou genêt (cf. σπαρτός), DIOSC. 4, 158 ;
      4 sorte de chaussure pour aller à cheval, DC. 62, 28.

Étym. σπαρτός.

τό, Dim. of σπάρτον, small cord, Ar. Pax 1247, Aeschin. Socr. 41 D., Philippid. 12, LXX Ge. 14.23, Jo. 2.18; of the cord(s) of a bedstead, Arist. Mech. 856b11, 18, Poll. 10.36; pl. of one rope, Arist. Pr. 888a21.
cord by which the beam of a balance is suspended, Mech. 850a3, 852a20. = σπάρτον 1.2, LXX Jb. 38.5, Ez. 40.3.
Spanish broom, Spartium junceum, Dsc. 4.154; cf. λινόσπαρτον.

τό, dim. von σπάρτη, σπάρτον, ein kleiner Strick ; Ar. Pax 1213 σπαρτίοις ἠρτημένην πλάστιγγα πρόσθες, Schol. ἔκδησόν τι μεσαίτατον σπάρτῳ, ἵνα τρυτάνη γένηται. Auch der Mittelpunkt des Waagebalkens, an welchem die Waage aufgehängt wird, die Schere, Arist. mechan. 2.3. – Auch = σπάρτος, der Strauch, Diosc.

a cord; string (MT)