α, ον [ᾰ]
      1 rare, peu fréquent ou peu abondant, HDT. 2, 67 ; 5, 29 ; THC. 7, 4 ; EUR. I.A. 345, 1162 ; PLAT. Euthyphr. 3, etc. ; σπάνιος ἰδεῖν, XÉN. Cyr. 7, 5, 46, qu’on voit rarement (litt. rare à voir) ; σπάνιον avec l’inf. XÉN. Cyr. 1, 3, 3, etc. il est rare de ; τὸ σπάνιον, ESCHN. 79, 27, ARSTT. Meteor. 3, 2, 8, la rareté, l’insuffisance ; adv., σπανίᾳ, PLAT. Phædr. 256 c, rarement ;
      2 insuffisant, chétif, misérable, EUR. Alc. 477.

• Cp. σπανιώτερος, HDT. 8, 25 ; THC. 1, 33, etc. ; • Sup. σπανιώτατος, THC. 7, 68 ; PLAT. Phæd. 90 a.

➳ Fém. postér. -ος, ARSTT. H.A. 9, 1, 9 ; TH. Lap. 3 ; POL. 4, 16, 3 ; DH. 7, 24.

Étym. cf. σπανός.

α, ον (also ος, ον Arist. HA 608b21, Thphr. Lap. 3, Plb. 4.16.3, etc.), of persons and things, rare, scarce, scanty, Hdt. 2.67, 5.29, etc. ; σ. θήρευμα… λαβεῖν a rare catch, E. IA 1162; of persons, rarely seen, aloof, δυσπρόσιτος, ἔσω τε κλῄθρων σπάνιος ib. 345 (troch.); σ. σεαυτὸν παρέχειν Pl. Euthphr. 3d, cf. Plu. Crass. 7; τῷ ὕδατι σ. χρώμενοι having a scanty supply of water, Th. 7.4; in an Adv. sense, σπάνιος ἐπιφοιτᾷ he seldom visits, Hdt. 2.73; so τοὺς σπανίους ἰδεῖν στρατηγούς seldom seen, X. Cyr. 7.5.46, cf. Pl. Lg. 953c; σπάνιοι περιπεπλεύκασι Str. 15.1.4; σπάνιόν ἐστι, c. inf., it is seldom that…, X. Cyr. 1.3.3, Isoc. 10.13; opp. ῥᾴδιον, Archyt. 3; σπάνιον εἴ τις… it is rare for one to…, Str. 7.3.4; τὸ σ. Aeschin. 3.180, Arist. Mete. 372a23; ὁ ταῶς διὰ τὸ σ. θαυμάζεται Eub. 114. Comp. σπανιώτερος Hdt. 8.25, Th. 1.33, etc. ; Sup. -ώτατος Id. 7.68, Lyr.Adesp. 138.1, Pl. Cra. 389a, etc. Adv. -ίως seldom, X. Ages. 9.1, Arist. HA 488b6, Plb. 2.15.6 (so σπάνιον Str. 3.5.1, Plu. Cic. 8, etc., but σπανίᾳ is Adj. in Pl. Phdr. 256c, and σπάνιον in Arist. Mete. 372a14); Comp. -ιώτερον Th. 1.23; -ιαίτερον Thphr. HP 3.7.5 codd. — Rare in Poets, as Ion Eleg. 3.4.

wie σπανός, selten, wenig, dürstig ; μέρος, Eur. Alc. 477 ; θήρευμα, I.A. 1162, u. öfter ; οὐδὲν ἐγίνετο πλοίων σπανιώτερον, Her. 8.25 ; Thuc. 1.33 u. öfter ; τὸ γὰρ σπάνιον τίμιον, Plat. Euthyd. 304b ; οἴει τι σπανιώτερον εἶναι, ἤ –, Phaed. 90a ; ὁ νομοθέτης σπανιώτατος ἐν ἀνθρώποις γίγνεται, Crat. 389a ; oft bei Xen., z.B. σπάνιος ἰδεῖν Cyr. 7.5.46 ; γέρας, Antiphil. 8 (VI.252); S.Emp. oft.
• Adv. σπανίως, Xen. Ag. 9.1 ; auch σπανίᾳ, Plat. Phaedr. 256c.

1. rare, scarce, scanty , [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC), Euripides (Refs 5th c.BC)]; σπάνιον ἑαυτὸν παρέχειν, Lat. difficiles aditus habere, [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)]; ὕδατι σπανίῳ χρώμενοι having a scanty supply of water, [Thucydides (Refs 5th c.BC)]; with infinitive, σπ. ἰδεῖν rare to behold, [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]: of persons in an adverb sense, σπάνιος ἐπιφοιτᾷ he seldom visits, [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)]:—; σπάνιόν ἐστι, with infinitive, it is seldom that . ., [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]:—; τὸ σπάνιον = σπάνις, [Aeschines Orator (Refs 4th c.BC)]
2. comparative σπανιώτερος, [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC), Thucydides (Refs 5th c.BC)]: —;Sup. -ώτατος, attic
3. adverb -ίως, seldom , [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]; so σπανίᾳ, [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)]: comparative -ιώτερον, [Thucydides (Refs 5th c.BC)] (ML)