ου (τὸ) :
      1 ail, HDT. 2, 125 ; 4, 17 ; HPC. Acut. 389 ; au plur. AR. Vesp. 679, Pl. 718, Pax 502, etc. ; XÉN. An. 7, 1, 37, etc. ;
      2 au pl. marché à l’ail, EUP. 2-1, 550 Meineke.

➳ Dans les inscriptions att. du temps de l’empire σκόρδον, CIA. 3, 73 et 74 ; v. Meisterh. p. 92, § 45, 13.

τό, contr. σκόρδον, garlic, Allium sativum, Hdt. 2.125, 4.17, Gal. 12.126; pl., Schwyzer 725.5 (Milet., vi BC), Hp. Acut. 37; σκορόδων κεφαλαί Ar. Pl. 718, cf. V. 679; σκορόδοις ἀλείφειν, = σκοροδίζειν, Id. Pax 502; ἵνα μή ποτε σκόροδα φάγῃ μηδὲ κυάμους μέλανας if he doesn΄t want to eat war-rations, Id. Lys. 690 (on κυάμους in this phrase cf. App. prov. 3.27, Suid.); cf. σκόρδον. τὰ σ. the garlic-market, Eup. 304.

τό, verkürzt σκόρδον, Knoblauch, allium, auch die aus mehreren Kernen, γελγῖθες, zusammengesetzte Wurzel ; zuerst bei Her. 2.125, 4.17 ; Ar. Ach. 164, 726 u. öfter ; σκόροδα φαγεῖν, Lys. 689 ; komisch σκορόδοις ἀλείφειν, Pax 494, Schol. δριμύτητι ; Xen. An. 7.1.37.