ή, όν :
   I ténébreux, sombre, obscur, ESCHL. Ch. 661, etc. ; XÉN. Cyn. 6, 5 ; PLAT. Rsp. 432 c, etc. ; τὸ σκοτεινόν, THC. 3, 22 ; τὰ σκοτεινά, les ténèbres, XÉN. Mem. 3, 10, 1 ; PLAT. Rsp. 520 c ; ou les ombres en peinture, PLUT. M. 57 c ; fig. :
      1 obscur, etc. ; p. opp. à φανός, PLAT. Conv. 197 a ; joint à δυσδιερεύνητος, PLAT. Rsp. 432 c ; en parl. d’Héraclite, ARSTT. Mund. 5, 5 ;
      2 secret, EUR. fr. 290 ;
   II qui est dans les ténèbres, d’où :
      1 aveugle, SOPH. O.R. 1326 ; EUR. Alc. 385 ;
      2 p. anal. sourd, PLAT. Criti. 109 e.

Étym. σκότος.

ή, όν, (< σκότος) dark, νυκτὸς ἅρμ’ ἐπείγεται σ. A. Ch. 661; σ. τῶν ἐνερτέρων βέλος ib. 285; σ. περιβολαί, of a scabbard, E. Ph. 276; [ὁδοί] X. Cyn. 6.5; τὰ σ. θεάσασθαι Pl. R. 520c; ἀνὰ τὸ σ. προϊδεῖν in the darkness, Th. 3.22; of a person, blind, καίπερ σ. S. OT 1326; σ. ὄμμα E. Alc. 385; τὰ σ. the dark shadows in a picture, X. Mem. 3.10.1, Plu. 2.57c; neut. as Adv., σκοτεινὸν ζῆν to live in privacy, Pl. Lg. 781c. metaph, dark, obscure, opp. ἐλλόγιμος καὶ φανός, Id. Smp. 197a; τόπος σ. καὶ δυσδιερεύνητος Id. R. 432c; Heraclitus was called ὁ σκοτεινός, Arist. Mu. 396b20, Cic. Fin. 2.5.15; σ. προοίμιον Aeschin. 2.34; σ. ἀκοαί obscure reports, Pl. Criti. 109e; σ. μηχανήματα dark, secret, E. Fr. 288; ὁρκάναι Id. Ba. 611; σκοτεινὸς ὀργήν Trag.Adesp. 345, cf. Procop. Arc. 1. Adv., -νῶς διαλέγεσθαι Pl. R. 558d, cf. D.H. Th. 32. prob. f.l. for κοτ- in Pi. N. 7.61.

1) finster, dunkel ; τὸ γὰρ σκοτεινὸν τῶν ἐνερτέρων βέλος, Aesch. Ch. 284 ; νυκτος ἅρμα, 650 ; νὺξ διὰ τὸ σκοτεινὴ εἶναι ἀσαφεστέρα ἐστίν, Xen. Mem. 4.3.4 ; – auch blind, Soph. O.R. 1326 ; σκοτεινὸν ὄμμα, Eur. Alc. 386, vgl. Herc.Fur. 641 ; – σκοτεινὰ πράττειν, Geheimes, Eur. Suppl. 324. Bei Pind. N. 7.61, σκοτεινὸν ἀπέχων ψόγον, was »heimlicher Tadel« sein müßte, vermutet Böckh κοτεινόν.
2) übertr., unverständlich, von dunkeln Schriftstellern u. ihren Werken ; im Ggstz von ἐλλόγιμος καὶ φανός, Plat. Symp. 197a ; καὶ δυσδιερεύνητος, Rep. IV.432c ; ἵνα μὴ σκοτεινῶς διαλεγώμεθα, VIII.588d.

σκοτεινός (WH. -τινός), -ή, -όν
(< σκότος), [in LXX chiefly for חֹשֶׁךְ and cogn. forms ;]
dark: opp. to φωτεινός, Mat.6:23, Luk.11:34, 36.†
(AS)