α ou ος, ον :
      1 ténébreux, obscur, DS. 3, 48 ; DH. 8, 1 ; PLUT. Fab. 7, etc. ;
      2 avec un n. de pers. qui fait qqe ch. dans l’obscurité : σκοταῖος παρῆλθεν, XÉN. Hell. 4, 5, 18, il arriva à la nuit ; cf. XÉN. An. 4, 1, 5 ; Cyr. 7, 1, 45, etc.

➳ Fém. -ος, DS. PLUT. ll. cc.

Étym. σκότος.

α, ον, also ος, ον D.S. 3.48, Plu. Fab. 7 : — in the dark, joined with a Verb, of persons, before morning, ἐλείπετο τῆς νυκτὸς ὅσον σκοταίους διελθεῖν τὸ πεδίον X. An. 4.1.5, cf. 10; ἔτι σ. παρῆλθεν Id. HG 4.5.18; or, after nightfall, ἤδη σ. ἀναγαγών Id. Cyr. 7.1.45; σκοταῖοι προσιόντες Id. An. 2.2.17; cf. κνεφαῖος. of things, dark, χωρίον Hp. Mul. 1.11; νύξ D.S. l.c. ; ἐνέδραι in the dark, Plu. l.c.

finster, dunkel ; σκοταῖος ἦλθε, er kam mit einbrechender Finsternis, Xen. Cyr. 7.1.45, An. 2.2.17, wo Krüger zu vergleichen ; Sp., wie Plut. Ages. 22.