ά, όν :
   I au propre, sec, dur, particul. :
      1 dur au toucher, p. opp. à μαλακός, THGN. 1194 ; en parl. de bois, XÉN. Œc. 16, 10 ; d’une couche, PLAT. Leg. 942 d, etc. ;
      2 sec, p. opp. à humide (ὑγρός) AR. Ach. 1199 ; en parl. de cire, PLAT. Theæt. 191 c ; κοιλία σκληρά, HPC. Aph. 5, 3 ; THPP. COM. 2, 813, etc. selles dures ; τὸ σκληρόν, XÉN. Eq. 10, 10, 11, la partie sèche (d’un mors), p. opp. à τὸ ὑγρόν ; en parl. de l’air, du vent, POL. 4, 21, 5 ; EL. N.A. 9, 57, etc. ;
      3 p. anal. en parl. d’un bruit : σκλ. βρονταί, HDT. 8, 12, coups de tonnerre secs ; σκληρὸν ἐϐρόντησε, HÉS. Th. 839, il tonna un coup sec ;
      4 en parl. du goût, de la saveur, sec, âpre, âcre, en parl. d’eau, ATH. 33 b ; de vin, AR. fr. 563 ; de même en parl. d’odeurs, TH. C.P. 6, 14, 12 ; fig. en parl. du style, DH. Pomp. 1, 2, 6 ;
      5 p. suite, rigide, raide, p. opp. à souple, moelleux (μαλακός) en parl. de cheveux, ARSTT. H.A. 3, 10, 4, etc. ; de peau, ARSTT. P.A. 3, 3, 14, etc. ; d’où en parl. de pers. raide, guindé, PLAT. Theæt. 162 b ; en b. part, ferme, solide, vigoureux, PLUT. Ages. 13 ; LUC. Salt. 21, etc. ;
   II fig. :
      1 dur, rude, pénible : σκληρὰ ἀνάγκη, ANT. 121, 17, dure nécessité ; σκληρὸς βίος, MÉN. 4, 224 Meineke vie dure ; τροφὴ σκλ. SOPH. O.C. 1615, nourriture rude ; σκλ. δίαιτα, EUR. fr. 529, régime de vie dur ;
      2 au mor. rébarbatif, grincheux, joint à ἄγριοι, ARSTT. Nic. 4, 8 ; à ἀπειθής, T. LOCR. 104 c ;
      3 morose, sévère, SOPH. fr. 19 ; PLAT. Theæt. 155 e ;
      4 p. suite, rigide, p. opp. à ἀπαίδευτος, PLUT. Cim. 1 ; rude, dur, inflexible, en parl. du sphinx, SOPH. O.R. 36 ; de la divinité, AR. Nub. 1264 ; EUR. Alc. 500, etc.

• Cp. σκληρότερος, PLAT. Theæt. 191 c. ; ARSTT. H.A. 9, 5, etc. ; • Sup. σκληρότατος, ATT.

➳ Dor. σκλαρός [ᾱ] T. LOCR. l. c.

Étym. σκέλλω.

ά, όν, also Dor., Pi. O. 7.29, Epich. [288], hyperdor. σκλαρός Ti.Locr. 104c : — hard, opp. μαλακός in all senses; hard to the touch, ξύλον σ. ἢ μαλακόν Thgn. 1194; ἐλαία Pi. l.c. ; γῆ A. Pers. 319, cf. X. Oec. 16.11; κοίτη Pl. Lg. 942d, etc. of sound, harsh, σκληρὸν ἐβρόντησε Hes. Th. 839; βρονταί Hdt. 8.12; ἡ φωνὴ σκληροτέρα Arist. Aud. 801b38, al. of taste and smell, harsh, bitter, σ. ὕδατα (springing from a rocky soil) Hp. Aër. 1; so σκληρότατος ἀὴρ καὶ τόπος Plb. 4.21.5; of wine, dry, Ar. Fr. 579, Dsc. Alex. Praef. ; ὀσμαί Thphr. CP 6.14.12 (Comp.); metaph, σ. φράσις D.H. Pomp. 2.
stiff, unyielding, opp. ὑγρός (lithe and supple), τιτθία σ. καὶ κυδώνια Ar. Ach. 1199; σκληρότεροι μαστοί Arist. PA 688a27; σκέλη X. Eq. 1.6; τί τὸ ὑγρὸν τοῦ χαλινοῦ καὶ τί τὸ σ. ib. 10.10; of the hair (cf. σκληρόθριξ), Arist. HA 517b11 (Comp.), al. ; σ. δέρμα, σάρξ, Id. PA 665a2, Phgn. 806b22, etc. ; of persons, Pl. Tht. 162b, Smp. 196a, Plu. Ages. 13, Luc. Salt. 21; of dogs, X. Cyn. 3.2; τράχηλος ib. 5.30; οἱ τὸ σῶμα σ. Arist. Pr. 873a34, al. κοιλίη σ.
costive, Hp. Aph. 3.25, cf. Arist. PA 670b9. of light, strong, ἐν σ. αὐγῇ ἢ μαλακῇ Id. Col. 793b17. of a wind, strong, Ep. Jac. 3.4, Poll. 1.110, Ael. NA 9.57. metaph, of things, hard, austere, μὴ τὰ μαλακὰ μῶσο, μὴ τὰ σ. ἔχῃς Epich. l.c. ; τροφή S. OC 1615; δίαιται E. Fr. 525.5; βίος Men. 522; τὰ σ.
hard words, S. OC 1406; σ. συμφοραί E. Fr. 684.3; σκληρὰ μαλθακῶς λέγων S. OC 774; τόνος ἀπηνὴς καὶ σ. Plu. Phoc. 2; τὸ σ. = σκληρότης, ἡ δίαιτα… ὑπερβάλλει ἐπὶ τὸ σ. Arist. Pol. 1270b33. of persons, harsh, austere, cruel, stubborn, S. Fr. 24.7, Pl. Tht. 155e, Ti.Locr. l.c. ; σ. ἀοιδός, of the Sphinx, S. OT 36; σ. γὰρ αἰεί E. Alc. 500; ὦ σ. δαῖμον Ar. Nu. 1264; τοὺς τρόπους σκληρός Id. Pax 350; ἄγροικοι καὶ σ. Arist. EN 1128a9; σ. ψυχή S. Aj. 1361, Tr. 1260 (anap.); σ. ἄγαν φρονήματα Id. Ant. 473; ἦθος Pl. Smp. 195e; σ. θράσος stubborn courage, E. Andr. 261. Adv., -ρῶς καθῆσθαι, i.e.
on a hard seat, Ar. Eq. 783; εὐνάζεσθαι X. Cyn. 12.2.
hardly, with difficulty, E. Fr. 282.9.
harshly, obstinately, σ. διαμάχεσθαι Pl. Lg. 629a; ἀπειλεῖν ib. 885d; τὰ μαλακὰ σ. καὶ τὰ σκληρὰ μαλακῶς λέγειν Arist. Rh. 1408b9; σ. αὐλεῖν Id. Aud. 803a20. (Prob. cogn. with σκέλλω.)

(σκέλλω), trocken, dürr, ἐλαία, Pind. Ol. 7.29 ; spröde, hart, mager, γῆ, Aesch. Pers. 311 ; steif, σκέλος, im Ggstz von ὑγρός u. χαλαρός, Xen. Eq. 1.6, 7.6 ; Arist. Probl. 30.1 ; von der Stimme und vom Schall, dumpf, heiser, rauh, hohl, σκληρὸν ἐβρόντησε, Hes. Th. 839, wie σκληραὶ βρονταί Her. 8.12 ; u. übertr.: σκληρᾶς ἀοιδοῦ, der grausamen Sphinx, Soph. O.R. 36 ; τὰ σκλήρ' ἄγαν φρονήματα, Ant. 469 ; ψυχή, Aj. 1340 ; σκληρὰ μαλθακῶς λέγων, O.C. 778 ; θράσος, Eur. Andr. 260, u. öfter ; δαίμων, Ar. Nub. 1246 ; σκληρὸς τοὺς τρόπους, Pax 350 ; σκληρῶς καθήμενος, Equ. 780 ; καὶ αὐχμηρός, Plat. Symp. 203c ; Ggstz μαλακός Prot. 331d, μαλθακός Symp. 195d ; καὶ ἀμετάστροφος, Crat. 407d ; ἦθος, ein harter, unbeugsamer Charakter, Symp. 195e ; Ggstz εὐηθικός, Charm. 175d ; σκληρῶς ἀπειλεῖν, Legg. X.885d ; τὸ τῶν βίων σκληρόν, Pol. 4.21.1. – Vgl. σκληφρός.

σκληρός, -ά, -όν
(< σκέλλω, to dry), [in LXX chiefly for קָשָׁה ;]
hard to the touch, rough, harsh, (opp. to μαλακός); metaph., in various uses;
__(a) of men, hard, stern, severe: Mat.25:24;
__(b) of things, hard, rough, violent: σκληρόν σοι (ἐστι), Act.26:14; λόγος, Jhn.6:60; ἄνεμος, Jas.3:4; σκληρὰ λαλεῖν, Ju 15.†
SYN.: αὐστηρός, q.v (AS)