ας (ἡ) [ᾱᾰφ] dessin ou peinture avec une juste distribution d’ombre et de lumière, d’où dessin en perspective, d’où fig. apparence trompeuse, PLAT. Criti. 407 c, Rsp. 365 c, etc. ; ARSTT. Rhet. 3, 12, 5 ; joint à τὰ ἐνύπνια, ARSTT. Metaph. 4, 29, 2.

Étym. σκιαγράφος.

ἡ, painting with the shadows (cf. σκιαγραφέω), so as to produce an illusion of solidity at a distance, scene-painting, σ. ἀσαφεῖ καὶ ἀπατηλῷ χρώμεθα Pl. Criti. 107d; σκιαγραφίαν ἀρετῆς περιγραπτέον Id. R. 365c, cf. 602d, Phd. 69b, Numen. ap. Eus. PE 14.5, 26; ἡ σ. καὶ τὰ ἐνύπνια, compared as being both illusory, Arist. Metaph. 1024b23; ἡ δημηγορικὴ λέξις ἔοικε τῇ σ., i.e. in being calculated for effect, Id. Rh. 1414a8, cf. D.C. 52.7.

[ιᾱ], ἡ, die Handlung, die Kunst des σκιαγράφος, Malerei mit richtiger Verteilung von Schatten u. Licht, bes. perspektivische.
Uebertr., Vorspiegelung, Blendwerk, Täuschung, indem man den Schatten für den Körper selbst ansieht, Plat. Phaed. 69b, Rep. X.602d ; σκιαγραφίᾳ ἀσαφεῖ καὶ ἀπατηλῷ χρώμεθα περὶ αὐτά, Critia. 167c ; vgl. Arist. rhet. 3.12.