σκια·γραφέω-ῶ [ᾱᾰ]
      1 ombrer, d’où dessiner ou peindre en perspective, au pass. PLAT. Rsp. 523 b ;
      2 p. ext. esquisser, ébaucher, PLAT. Parm. 165 c ; PHILSTR. 81 ; fig. au pass. être à peine ébauché, exister à peine, p. opp. à παναληθής, PLAT. Rsp. 583 b ; à καθαρά, PLAT. Rsp. 586 b ; en gén. figurer, PHILSTR. 728.

Étym. σκιαγράφος.

paint with the shadows, so as to produce an illusion of solidity at a distance, Pass., τὰ πόρρωθεν… φαινόμενα… καὶ τὰ ἐσκιαγραφημένα Pl. R. 523b; οἷον σκιαγραφημένα ἀποστάντι πάντα ἓν φαινόμενα Id. Prm. 165c; metaph, -ημένη ἡδονή deceptive, unreal, opp. παναληθής, καθαρά, Id. R. 583b, cf. 586b, Lg. 663c, Ph. 1.589.
surround with a border, outline, βέλεσι σ. τινά, of a juggler, Philostr. VA 2.28; — Pass., to be outlined, ἐσκιαγραφημένοις ἐπιβαλὼν χρώματα ib. 1.2.

[ιᾱ], eigtl. schattieren, Schatten u. Licht in der Malerei gehörig anwenden, übh. darstellen im Umriß u. perspektivisch ; τὰ πόρρωθεν φαινόμενα δῆλον ὅτι λέγεις καὶ τὰ ἐσκιαγραφημένα, Plat. Rep. VII.523b ; Parm. 165b u. öfter ; bilden, φλὸξ ἄντρον τῷ Διονύσῳ σκιαγραφεῖ, Philostr. imagg. 1.14.