οῦ (ὁ) :
      1 orage soudain, ouragan, SOPH. Ant. 418 ; coup de foudre avec ou sans éclair, XÉN. An. 3, 1, 11 ; ARSTT. Mund. 4, 20 ;
      2 fig. fléau, coup imprévu, ESCHL. Pers. 715 ; EUR. Andr. 1047 ; DÉM. 292, 28, etc. ; comiq. en parl. d’un parasite, ANTIPH. (Com. fr. 3, 111).

Étym. σκήπτω.

ὁ, (< σκήπτω) thunderbolt (σκηπτοὶ [λέγονται τῶν κεραυνῶν] ὅσοι κατασκήπτουσιν εἰς τὴν γῆν Arist. Mu. 395a28), X. An. 3.1.11; τάρβος… ὡς ἀπὸ σ. Aret. SD 1.6; metaph also of a dust-storm, S. Ant. 418; hurricane, D. 18.194, Jul. Or. 1.35b; λοιμοῦ σ. A. Pers. 715 (troch.); of war, E. Andr. 1046 (lyr.), Rh. 674; καλοῦσί μ’ οἱ νεώτεροι… σκηπτόν, says a parasite, Antiph. 195.11; σ. πόθος falling like a thunderbolt, Aspasia ap. Ath. 5.219e.

ὁ, ein plötzlich mit großer Gewalt von oben herunterfahrender Sturmwind, gew. mit Donner u. Blitz verbunden ; τυφὼς ἀείρας σκηπτόν, Soph. Ant. 414 ; Phot. erkl. κεραυνὸς ἄνωθεν διάπυρος, Arist. mundo 4 κατασκῆψαν εἰς τὴν γῆν (κεραυνός, πρηστήρ, τυφών) σκηπτὸς ὀνομάζεται, also der einschlagende Blitz ; so βροντῆς γενομένης σκηπτὸς πεσεῖν εἰς τὴν οἰκίαν, Xen. An. 3.1.11 ; καταιβάτης, Lycophr. 382 ; – übertr., λοιμοῦ τις ἦλθε σκηπτὸς ἢ στάσις πόλει, Aesch. Pers. 701 ; vom Kriege, σκηπτοῦ 'πιόντος πολεμίων, Eur. Rhes. 674, vgl. Andr. 1047 ; εἰ δ' ὁ συμβὰς σκηπτὸς μὴ μόνον ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ πάντων τῶν Ἑλλήνων μείζων γέγονε, Dem. 18.194, also übh. jedes plötzlich hereinbrechende Unglück.