εος-ους (τὸ) [ᾰ] objet creusé, particul. :
      1 carène de navire, HDT. 7, 182 ; THC. 1, 50 ; ESCHL. Pers. 419 ; SOPH. Aj. 1278 ; EUR. I.T. 742, etc. ; d’où navire, vaisseau, ESCHL. Ag. 1014 ; AR. Ach. 541 ; DÉM. 128, 21 ; fig. en parl. du vaisseau de l’État, AR. Vesp. 29 ;
      2 arrosoir, ANTH. 6, 21.

Étym. σκάπτω.

ου (ὁ) [ᾰ] époque favorable pour façonner la vigne, HÉS. O. 570 ; GEOP. 3, 4, 5.

Étym. v. σκάφος².

εος, τό, hull of a ship, Hdt. 7.182, Th. 1.50; ἐν μέσῳ σκάφει S. Tr. 803; ὑπτιοῦτο δὲ σκάφη νεῶν A. Pers. 419; ναυτικὰ σ. S. Aj. 1278; Ἀργοῦς σκάφος E. Med. 1; ναὸς or νεὼς σ., poet. = ναῦς, Id. IT 1345, al. ; generally, ship, οὐδ’ ἐπόντισε σ. A. Ag. 1013 (lyr.), cf. Supp. 440, Ar. Ach. 541, D. 9.69, BGU 1755.4 (i BC), etc. ; σκάφευς ἀνάσσων Alcm. 72 (nisi leg. Καφεύς = Κηφεύς); metaph, πόλεως σ.
the ship of the state, Ar. V. 29. τὸ ἴδιον κυβερνῆσαι σ. ΄paddle one΄s own canoe΄, Phld. Rh. 2.294 S.
hollow of the external ear, Poll. 2.85. = σκαφεῖον, AP 6.21.7.

ὁ, digging, hoeing, τότε δὴ σ. οὐκέτι οἰνέων the time for hoeing vines, Hes. Op. 572; ὁ δεύτερος σ. τῶν νέων ἀμπέλων Gp. 3.4.5.

τό, das Graben ; σκάφος οἰνέων, die rechte Zeit, Weinstöcke einzugraben oder zu behäufeln, Hes. O. 574, wo man mit veränderter Bdtg auch σκαφός hat schreiben wollen ; – die Grube, bes. ein Wasserbehälter, Sp.; – das Grabscheit.

τό, jeder ausgehöhlte Körper ; bes. Schiffsbauch, Schiff, ὑπτιοῦτο δὲ σκάφη νεῶν Aesch. Pers. 411, οὐδ' ἐπόντισε σκάφος Ag. 985 ; Suppl. 435 ; ναυτικὰ σκάφη, Soph. Aj. 1257 ; ἐν μέσῳ σκάφει θέντες σφε, Tr. 800 ; Ἀργοῦς σκάφος, Eur. Med. 1 ; πευκᾶεν, Andr. 864 ; auch ναὸς εἰσβήσω σκάφος, I.T. 742, vgl. Rhes. 392 ; πόντιον σκάφος, Troad. 1085 ; ἐκπλεύσας σκάφει, Ar. Ach. 515 ; auch τῆς πόλεως, Vesp. 29 ; Schiff Her. 7.182 ; τὰ σκάφη τῶν νεῶν, Thuc. 1.50 ; σκάφη κατάφρακτα, Pol. 16.2.10.
Bei Poll. 2.85 die Höhlung des äußern Ohres.