[σῑ] (f. inus., ao. ἐσίτισα [σῑ], pf. inus.) nourrir, alimenter : τινά, HDT. 6, 52 ; AR. Eq. 716 ; ISOCR. 8 c, qqn ; τινά τι, XÉN. Conv. 4, 9, qqn avec qqe ch. ;

Moy. (seul. prés. et pf. σεσίτισμαι) se nourrir de, acc. THCR. Idyl. 4, 16 ; fig. PYTHÉAS (DH. Is. 4).

➳ Fut. moy. en compos. -σιτίσομαι, ARR. An. 3, 20, 4 ; att. -σιτιοῦμαι, PHÉRÉCR. (Com. fr. 2, 266) ; PHILSTR. V. Ap. 252 ; ion. σιτιεῦμαι, HDT. 9, 50 ; ao. en compos. -εσιτισάμην, THC. 6, 94 ; 8, 101.

Étym. σῖτος.

aor. ἐσίτισα X. Smp. 4.9; — Med., fut. Att. -ιοῦμαι (ἐπι-) Pherecr. 32.1; Ion. -ιεῦμαι (ἐπι-) Hdt. 9.50; aor. ἐσιτισάμην (ἐπ-) Th. 6.94, D. 50.53; pf. σεσίτισμαι (v. infr.) : — feed an infant, Hdt. 6.52, Ar. Eq. 716, Mnesith. ap. Orib. inc. 19.3; κύνας Isoc. 1.29; τοὺς ἀλεκτρυόνας σκόροδα σ. X. Smp. 4.9; — Pass., to be fattened, PCair. Zen. 464.4 (iii BC); = σιτέομαι, eat, c. acc., πρῶκας σιτίζεται Theoc. 4.16, cf. Philostr. VA 3.26; metaph, τὸν Ἰσαῖον ὅλον σεσίτισται (of Demosthenes), Pytheas ap. D.H. Is. 4.

[σῑ], beköstigen, speisen, nähren, Ar. Eq. 713 ; füttern, mästen, zu fressen geben, κύνας ἀλλοτρίας, Isocr. 1.29 ; τινά τι, Xen. Symp. 4.9, gew. τινί τι od. τινά τινος.
Med. essen, πρῶκας σιτίζεται, Theocr. 4.16.