σιτέω-ῶ [ῑ] (seul. part. prés.) nourrir, GAL. 15, 118 ;

Moy. σιτέομαι-οῦμαι (impf. ἐσιτούμην, f. σιτήσομαι, ao. ἐσιτήθην) se nourrir, OD. 24, 209 ; HDT. 1, 94, 133 ; σ. τι, ESCHL. fr. 194 ; HDT. 1, 71, 200, 202 ; THCR. Idyl. 9, 26 ; ou τινι, XÉN. Cyr. 8, 1, 3, etc. ; ἀπό τινος, HLD. 2, 23, de qqe ch. ; fig. avec l’acc. (se nourrir d’espérances, de sagesse, etc.) ESCHL. Ag. 1668 ; AR. Nub. 491.

➳ Impf. itér. 3 pl. σιτέσκοντο, OD. 24, 209. Ao. dor. poét. σιτάθην [ᾱ] THCR. Idyl. l. c. Ao. moy. en compos. -εσιτησάμην, STR. 15, 727.

Étym. σῖτος.

part. gen. σιτεόντων Hp. Nat. Hom. 9 (v.l. σιτευμένων); aor.1 part. σιτήσας Hsch. ; — elsewh. σιτέομαι, Ion. impf. σιτέσκοντο Od. 24.209; fut. σιτήσομαι Ar. Nu. 491, Pax 724, Arist. Mu. 400b19; aor. ἐσιτήθην IG 5(1).51.1 (Laconia); poet. σιτήθην Theoc. 9.26; (< σῖτος) : — take food, eat, κλίσιον ἐν τῷ σιτέσκοντο Od. l.c., cf. Hdt. 1.94, 133, Pl. Ap. 36d; οἱ ἐν τῷ Μουσείῳ σιτούμενοι BGU 73.4 (ii AD), etc. c. acc., feed on, eat, ἰχθῦς, καρποὺς σιτέεσθαι, Hdt. 1.200, 202, cf. 71; ἐλπίδας A. Ag. 1668; ἀπομαγδαλιάς Ar. Eq. 414; τὴν σοφίαν Id. Nu. l.c. ; ὅπως, οἷς αὐτὸς σιτοῖτο σίτοις, τούτοις ὅμοια παρατίθοιτο αὐτῷ X. Cyr. 8.2.3; κρέας σ. Theoc. l.c. eat of, ἀπό τινος Hld. 2.23; τινι Scymn. 854.

[ῑ], beköstigen, füttern, mästen, gew. med. sich beköstigen, d.i. essen, speisen ; σιτέσκοντο, Od. 24.209 ; c. acc., Aesch. frg. 192, der auch übertr. sagt οἶδ' ἐγὼ φεύγοντας ἄνδρας ἐλπίδας σιτουμένους, Ag. 1653 ; σοφίαν σιτήσομαι, Ar. Nub. 483 ; ἀπομαγδαλιὰς κυνὸς βορὰν σιτεῖσθαι, Eq. 412 ; oft bei Her., auch absolut, 1.94, 133 ; bes. Brot essen ; λοῦσθαι καὶ σιτεῖσθαι, Plat. Legg. XII.942b ; ἐν πρυτανείῳ σιτεῖσθαι, Apol. 36d ; Isae. 6.21 ; ὡς σιτοῖτο σίτοις, Xen. Cyr. 8.2.3.

be well fed (MT)