σεμνολογέω-ῶ, parler avec gravité ou avec emphase : ἀμφί τινος, APP. Iber. 18 ; περί τινος, APP. Civ. 1, 9, de qqn ou de qqe ch. ; τι περί τινος, LUC. Sacr. 5, dire qqe ch. de qqn en termes graves ou emphatiques ; τινι ὡς, ESCHN. 40, 29, dire gravement à qqn que, etc. ;

Moy. vanter, parler avec emphase de, acc. LUC. Am. 50 ; abs. DÉM. 421, 19.

Étym. σεμνολόγος.

speak solemnly, use fine phrases, ὡς οὐκ εἰδόσι Aeschin. 2.94; ἀμφί or περί τινος App. Hisp. 18, BC 1.9; τι περί τινος Luc. Sacr. 5; — also Med. σεμνολογέομαι, talk in solemn phrases, D. 19.255; νεανικῶς σ. τι Luc. Am. 50; τὸν Θησέα καὶ τὰ Μηδικὰ σ. Plu. Sull. 13.

Aesch. 2.93, Luc. sacrific. 5, gew. σεμνολογέομαι, würdevoll, feierlich, ernsthaft sprechen, in feierlichem, vornehmem Tone reden ; Dem. 19.255 ; Luc. amor. 50 ; τί, Plut. Sull. 13 ; ἀμφί τινος, App. Hisp. 18.