ου [ῑ] adj. m. :
      1 de la lune : λίθος, DIOSC. 5, 159, sélénite, minéral appelé aussi ἀφροσέληνον ;
      2 habitant de la lune, LUC. V.H. 1, 18.

Étym. σελήνη.

λίθος, ὁ, moon-stone, selenite, i.e. foliated sulphate of lime, so called because it was supposed to wax and wane with the moon, Dsc. 5.141, Procl. Sacr. p. 149 B. οἱ Σεληνῖται the men in the moon, Luc. VH 1.18; fem. -ίτιδες, γυναῖκες Herodor. 21 J.
a people of Arcadia, Dionys. Chalcidensis ap. Sch. A.R. 4.264.

ὁ, fem. σεληνῖτις, aus dem Monde, vom Monde, mondähnlich ; λίθος, Gypsselenit, Marienglas, Diosc., sonst ἀφροσέληνος, Mondschaum.