ης (ἡ) :
   I la lune, IL. 8, 555, etc. ; σ. πλήθουσα, IL. 18, 484 ; ou πεπληρωμένη, HLD. 7, 8, pleine lune ; νουμηνία κατὰ σελήνην, THC. 2, 28, le commencement du mois lunaire, p. opp. au mois du calendrier ; ἐν σελήνῃ, A. TAT. 3, 2 ; πρὸς τὴν σελήνην, AND. 6, 18 ; XÉN. Hell. 1, 5, 9 ; εἰς τὴν σελήνην, ESCHN. 67, 35, à la clarté de la lune ; ἡ ἐκ τῆς σελήνης νόσος, EL. N.A. 14, 27, la maladie causée par l’influence de la lune, càd. l’épilepsie ; au plur. seul en poésie, au sens du singul. EUR. Hel. 114 ; DP. 720 ;
   II p. anal. :
      1 πέμματα σελήνης, ALCIPHR. 2, 4 ; ou abs. σελῆναι, EUR. fr. 352 Nauck, gâteaux ronds en forme de lune ;
      2 table ronde à trois pieds, ASCLÉPIOD. (ATH. 489 c) ;
      3 sorte de plante, PLUT. M. 1161 b ;
      4 couronne que forme la partie dénudée d’une tête chauve, SYN. 74 c.

➳ Dor. σελάνα [ᾱᾱ], PD. O. 11 (10), 92 ; EUR. Tr. 1075 ; THCR. Idyl. 2, 10 ; 21, 19, etc. ; éol. σελάννα, SAPPH. fr. 3 Bgk ; cf. κρήνη et κράννα.

Étym. p. *σελασνᾱ, v. σέλας.

ἡ, Dor. σελάνα [λα] Pi. O. 10.75, Aeol. σελάννα Sappho 3, 53; cf. also σεληναίη : — the moon, σ. πλήθουσα the full-moon, Il. 18.484; σ. ἀεξομένη, ὀλίγη κεράεσσι, Arat. 780, 733; a moon΄s breadth, measure used by early astronomers, Ptol. Alm. 9.10; νουμηνία κατὰ σελήνην, i.e. by the lunar month, Th. 2.28, cf. SIG 683.44 (ii BC); τὰς ἡμέρας κατὰ σ. ἄγειν D.L. 1.59, cf. PHib. 1.27.42 (iii BC); πρὸς τὴν σ. ὁρᾶν by moonlight, And. 1.38, cf. X. HG 5.1.9; ἐν σελήνῃ Ach.Tat. 3.2; ἡ ἐκ τῆς σ. νόσος, = σεληνιασμός, Ael. NA 14.27; τὴν σ. καθελεῖν, of Thessalian witches, Ar. Nu. 750, cf. Pl. Grg. 513a, Sosiph. 1.
month, δεκάτῃ σελήνῃ in the tenth moon, E. El. 1126, cf. Alc. 431, Tr. 1075 (lyr.); πολλὰς σ. Id. Hel. 114; τὰς ἡμέρας τῆς σ. Astramps. Orac. p. 3 H. ; ὁρῶν ἄγουσαν τὴν σ. εἰκάδας Ar. Nu. 17.
a moon-shaped wheaten cake, E. Fr. 350, cf. Alciphr. 2.4, Poll. 6.76.
a round table, or tripod, Ath. 11.489d. name of a plant, Ps.-Plu. Fluv. 18.5; cf. σελήνιον II. as fem. pr. n., Selene, the goddess of the moon (never in Hom.), Hes. Th. 371, h.Merc. 100, etc. (σελήνη (< σελάνα, σελάννα) fr. Σελάσνα, cf. σέλας.)

ἡ (vgl. σέλας, verwandt mit ἕλη, εἵλη), der Mond ; Hom. ἐν οὐρανῷ ἄστρα φαεινὲν ἀμφὶ σελήνην φαίνεται, Il. 8.555 ; εὐώπιδος σελάνας φάος, Pind. Ol. 11.75 ; Folgde überall ; σ. πλήθουσα, l. 18.484 ; ἐν σελήνῃ, im Mondscheine, auch πρὸς τὴν σελήνην, Andoc. 1.38. – Auch ein runder, mondförmiger Kuchen od. ein solches Brot von Weizenmehl.

σελήνη, -ης, ἡ
[in LXX chiefly for יָרֵחַ (Gen.37:9, al.), also for לְבָנָה; (Sng.6:9(10), ?Isa.24:23 30:26) ;]
the moon: Mat.24:29, Mrk.13:24, Luk.21:25, Act.2:20' (LXX), 1Co.15:41, Rev.6:12 8:12 12:1 21:23.†
(AS)