οῦ (ὁ) ébranlement, commotion, PLAT. Phil. 33 e, Leg. 790 e, etc. ; σ. γῆς, EUR. H.f. 862 ; THC. 3, 87 ; σ. χθονός, EUR. I.T. 1166 ; ou simpl. σεισμός, HDT. 4, 28, etc. ; THC. 1, 23 ; SOPH. O.C. 95 ; AR. Eccl. 791, etc. tremblement de terre.

Étym. σείω.

ὁ, (< σείω) shaking, shock, γῆς σ.
earthquake, E. HF 862, Th. 3.87; χθονός E. IT 1166; abs., Hdt. 4.28, 5.85, 7.129, S. OC 95, Ar. Ec. 791, Th. 1.23, etc. generally, shock, agitation, commotion, σ. τοῦ σώματος Pl. Phlb. 33e, cf. Ti. 88d; ἔξωθεν… προσφέρειν τοῖς… πάθεσι σεισμόν a shock, Id. Lg. 791a; σ. τῆς οὐρᾶς Poll. 5.61; σ. ἐν τῇ θαλάσσῃ Ev. Matt. 8.24.
blackmail, extortion, Sammelb. 5675.13 (ii BC); συκοφάντεια καὶ σ. PPar. 15.67 (ii BC).

ὁ, Erschütterung, γῆς, Erderschütterung, Erdbeben, Eur. Herc.F. 862 ; auch häufig ohne γῆς, Soph. O.C. 95 ; Ar. Eccl. 791 ; u. oft in Prosa, wie Thuc. 1.101 u. sonst ; Plat. u. A.; auch übertr., τοῦ σώματος, Phil. 33e ; Tim. 88d.

σεισμός, -οῦ, ὁ
(< σείω), [in LXX chiefly for רַעַשׁ ;]
a shaking, commotion, as a tempest at sea: Mat.8:24; esp. an earthquake: Mat.24:7 27:54 28:2, Mrk.13:8, Luk.21:11, Act.16:26, Rev.6:12 8:5 11:13, 19 16:18.†
(AS)