α, ον :
      1 attaché par des traits ou par une longe : ἵππος, cheval de trait, DH. 7, 73 ; ou cheval de main, SOPH. El. 721, p. opp. à ζύγιος ;
      2 qui sert de lien, EUR. H.f. 1011 ; ORPH. Arg. 241.

Étym. σειρά.

α, ον, (< σειρά) joined by a cord or band, ἵππος σ., = σειραφόρος, S. El. 722; δυσὶ γὰρ ἵπποις… τρίτος παρείπετο ς.… ῥυτῆρσι συνεχόμενος D.H. 7.73; νῶτα σειραίον (sc. ἵππου) cj. for σειρίου in E. Fr. 779.8; σ. ἱμάς the attaching trace of the horse, Poll. 1.148; cf. ὑποσειραῖος.
of cord, twisted, βρόχοι E. HF 1009; μήρινθος Orph. A. 241.

am Seile ; gew. ἵππος σ., das Handpferd, das an der Leine zieht, Suid. ὁ ἔξω τοῦ ζυγοῦ, ὁ δεξιός ; Soph. El. 712 ; übertr., das rechte von zwei Jochpferden, ὑπὸ σειραίοις ποσὶν ἕλκουσαν τέκνα, Eur. Herc.Fur. 446, neben sich herführend ; σειραῖος ἱμάς, der Riemen vom Handpferde, Poll. 1.148 ; σειραίη μήρινθος, Orph. Arg. 241.