σαόω-σαῶ (impf. ἐσάων, f. σαώσω, ao. ἐσάωσα, pf. inus. ; pass. ao. ἐσαώθην) c. σῴζω.

➳ Act. prés. ind. 3 sg. σαοῖ, THGN. 868, etc. ; 3 pl. σάουσι, TYRT. 8, 13 ; impér. 2 sg. épq. σάου, HH. 12, 3 ; ANTH. 6, 347, etc. ; ou σάω (p. σάου = σάοε) OD. 13, 230 ; 17, 595 ; ANTH. 8, 37 ; 13, 2 ; sbj. 2 sg. σαῷς (p. σαοῖς = σαόῃς) IL. 9, 681 (var. σόῳς p. σῷς = σαοῖς p. σαόῃς). Fut. inf. épq. σαωσέμεναι, IL. 13, 96 ; A.RH. 4, 837, ou σαωσέμεν, IL. 19, 401. Impf. 3 sg. σάω (p. ἐσάω) IL. 16, 363 ; 21, 238. Pass. ao., 3 pl. épq. ἐσάωθεν, OD. 3, 185 ; impér. 3 sg. σαωθήτω, IL. 17, 228 ; inf. σαωθῆναι, IL. 15, 503 ; OD. 10, 473 ; moy. fut. σαώσομαι, OD. 21, 309.

Étym. σάος.

= σώζω.

= σῴζω, vom alten σάος, σῶς ; davon imperf. 3. Pers. σάω, Il. 16.363, 21.238, wovon der unregelmäßige imperat. σάω, Od. 13.930, 17.595, H.h. 12.3, zu unterscheiden ist ; fut. σαώσω u. aor. ἐσάωσα, nebst aor. pass. ἐσαώθην, ἐσάωθεν = ἐσαώθησαν, Od. 3.185, fut. med. σαώσομαι, 21.309;
retten, erhalten, wie σῴζω, was zu vergleichen ; ἄγε δή σε κακῶν ἐκλύσομαι ἠδὲ σαώσω, 10.286 ; νὺξ δ' ἥδ' ἠὲ διαρραίσει στρατὸν ἠὲ σαώσει, Il. 9.78 ; ἐκ θανάτοιο, 22.175 ; ἐκ πολέμοιο, 17.452, u. öfter ; ἐν δοιῇ δὲ σαωσέμεν ἢ ἀπολέσθαι νῆας, 9.230 ; ἐρρύσατο καὶ ἐσάωσε, 15.290 ; auch αἴ κε τάχιστα νέκυν ἐπὶ νῆα σαώσῃ, 17.692, den Toten unversehrt zum Schiff hinbringen ; vgl. 24.35 ; Pind. τόλμα μιν ἐσάωσεν, frg. 155 ; σαώθη ἐκ πόντου, P. 4.161 ; σαοῦσι, Tyrt. 2.13.