εως (τὸ) [ῐᾱῐ] sénevé, d’où moutarde, ANAXIPP. (Com. fr. 4, 460) ; NT. Matth. 13, 31 ; Marc. 4, 31, etc.

➳ Les Att. emploient de préférence νᾶπυ, v. ATH. 367 a.

Étym. pré-grec ; cf. σίναπυ, σίνηπι, σίνηπυ.

τό, Anaxipp. 1.45, PFay. 122.4, 12 (i/ii AD); gen. εως PTeb. 9.13 (ii BC), Ev. Matt. 13.31, POxy. 920.2 (ii/iii AD), Alex.Trall. 1.12; ιος PMich. Zen. 72.9 (iii BC), PStrassb. 102.9 (iii AD); ις PLond. 2.453.6 (iv AD); dat. ι PFlor. 20.21 (ii AD); also σίναπυ, Diocl. Fr. 120, PCair. Zen. 608.31, 703.12 (iii BC); gen. υος Sor. 2.15 cod. ; σίνηπι, Archig. ap. Gal. 12.813, Crito ib. 817, Dsc. 2.154, Artem. 5.5, etc. ; gen. εως Asclep. ap. Gal. 13.248, Dsc. 1.38, PLips. 97 xxxiii 4 (iv AD), etc. ; ιος Aret. CD 1.2, v.l. in Polyaen. 4.3.32, etc. ; σίνηπυ, Nic. Fr. 84, Dsc. Eup. 1.14; also σίνηπυς, acc. υν, ὁ, Nic. Al. 533, and σίναπις, ἡ, Herod.Med. in Rh.Mus. 58.88 : — mustard, Sinapis alba; — in early Att. and Ion. none of these forms appear, but νᾶπυ, Hp. Vict. 2.54, Morb. 3.15, Mul. 1.13, cf. Ath. 9.367a, Phryn. 255. σίνηπι ἄγριον or Περσικόν, = θλάσπι, Ps.-Dsc. 2.156. σ. κηπαῖον, Brassica nigra, ib. 154.

[ᾱ], u. σίνᾱπυ, τό, poet. σίνηπυ, υος, aus Nic. bei Ath. IX c.2 (369e), wo er als Ableitung angibt, ὅτι σίνεται τοὺς ὦπας ἐν τῇ ὀδμῇ, – Senf, lat. sinapi ; die bessern Att. brauchen aber keine dieser beiden Formen, sondern νᾶπυ, Ath. IX.367a ; vgl. Lobeck Phryn. p. 288 ; Crates bei Ath. a.a.O. führt aus Ar. Equ. 631 βλέπε σίναπυ an, wo aber, wie Ath. auch bemerkt, ἔβλεψε νᾶπυ gelesen wird.

σίναπι, -εως, τό
(prob. Egyptian), = Attic τὸ νᾶπυ
mustard: Mat.13:31 17:20, Mrk.4:31, Luk.13:19 17:6.†
(AS)