η, ον [ῠῐ] de feu, enflammé, ardent, ARSTT. An. 3, 13, 1, etc. ; fig. POL. 35, 1, 1.

Étym. πῦρ.

η, ον [ῡῐ] de blé, de froment, EUR. fr. 374 Nauck ; XÉN. An. 4, 5, 31 ; ARSTT. Probl. 1, 37, 1 ; TH. H.P. 8, 4, 1.

Étym. πυρός.

η, ον, (< πυρός) of wheat, wheaten, <στάχυς> E. Fr. 373; prob. for πυρίμου ib. 350; ἄρτοι X. An. 4.5.31; σῖτος PEleph. 5.26 (iii BC), Babr. 26.2; πτισάνη Arist. Pr. 863a35; ἄχυρον, ἄλευρον, Thphr. HP 8.4.1, Dsc. 3.102; γράστις PSI 3.351.7 (iii BC), Hippiatr. 68; ἡ πυρίνη, name of a plaster containing bread, Paul.Aeg. 7.17.15.

η, ον, (< πῦρ) of fire, fiery, σῶμα Arist. de An. 435a12, cf. GC 326a31; εἰ… ὁ ἀὴρ μὴ πῦρ, ἀλλὰ π. Id. Metaph. 1049a26; ἄστρα Id. Cael. 289a16; δοκίς D.S. 15.50; θώρακες Apoc. 9.17; π. κλῇθρα PMagPar. 1.589; π. νύμφαι hot springs, AP 14.52; π. φάρμακον fiery drug, prob. arsenic, Maria ap. Zos.Alch. p. 201 B. metaph, π. πόλεμος bitter, obstinate war, Plb. 35.1.6, D.S. 31.40. π. ἀσπαστικόν fiery greeting, PMagPar. 1.638.

vom Feuer ; σῶμα, Arist. an. 3.13 ; Plut. Lys. 12 u. A.

wie πύριμος u. πυράμινος, vom Weizen ; Posidon. bei Ath. IV.152c ; Xen. An. 4.5.31 ; vgl. Schol. Ap.Rh. 1.45 ; ἄχνη, Babr. 117.7.

πύρινος, -η, -ον
[in LXX: Eze.28:14, 16 (אֵשׁ), Sir.48:9 * ;]
fiery: Rev.9:17.†
(AS)