ος ou η, ον [ῐ]
      1 qui envoie, qui transporte, qui conduit, qui escorte, ESCHL. Sept. 371, etc. ; qui accueille, EUR. Med. 848, etc. ; p. suite, facilement abordable ou accessible, PD. N. 3, 43 ;
      2 envoyé, transmis, SOPH. Tr. 872 ; EUR. Hipp. 578.

➳ Fém. -η, EUR. Ph. 1711.

Étym. πομπός.

ον, also α, ον E. Hipp. 578 (lyr.), Ph. 1711 (lyr.); (< πομπή) : — conducting, escorting, guiding, A. Th. 371, 855; π. κῶπαι S. Tr. 560; πνοαί E. Hec. 1290, Hel. 1073; π. ὁ δαίμων Id. Ph. 984; π. ἔχειν τινά ib. 1711 (lyr.); c. gen., φίλων π. χώρα a land that lends escort to friends, Id. Med. 848 (lyr.); νόστου πόμπιμον τέλος the homesending end of one΄s return, i.e. one΄s safe return home, Pi. N. 3.25. Pass., sent, conveyed, τινι to one, S. Tr. 872, cf. E. Hipp. 578 (lyr.).

auch 2 Endgn, entsendend, heimsendend ; νόστου πόμπιμον τέλος, das Ziel der Heimkehr, Pind. N. 3.24 ; διώκων πομπίμους χνόας ποδῶν, Aesch. Spt. 371 ; auch ἐρέσσετ' ἀμφὶ κρατὶ πόμπιμον χεροῖν πίτυλον, 837 ; πομπίμοις κώπαις ἐρέσσων, Soph. Trach. 557 ; Eur., z.B. πνοαί, Hec. 1290 ; – pass., gesendet, geschickt, κακῶν ἦρξεν τὸ δῶρον Ἡρακλεῖ τὸ πόμπιμον, Soph. Trach. 869 ; vgl. Eur. Med. 848. – Auch in späterer Prosa, wie Plut., der es mit πορεύσιμον ὄχημα verbindet, cap. ex host. utilit. p. 270.