ας (ἡ) :
      1 herbe, gazon pour la nourriture des bestiaux, IL. 14, 347 ; OD. 9, 449 ; 18, 368, 371 ; HÉS. Th. 194 ; ποία (dor.) Μηδική, AR. Eq. 606, herbe de Médie, sorte de sainfoin ou de luzerne ; particul. tapis de gazon, XÉN. Hell. 4, 1, 30 ; PLAT. Phædr. 229 b ; PLUT. Ages. 36 ;
      2 p. ext. herbe, en gén. ; d’où verdure, feuillage vert, PD. P. 4, 427 ; 8, 28 ; fig. PD. P. 9, 64 ;
      3 p. suite, saison de la verdure, càd. été : ποίας δύω, RHIAN. (PAUS. 4, 17, 6) ; τρεῖς ἢ πίσυρας ποίας, ANTH. 7, 731, deux, trois ou quatre étés.

➳ Ion. et épq. ποίη, HOM. HÉS. ll. cc. ; dor. ποία, PD. ll. cc. ; EUR. Cycl. 333 ; AR. l. c.

Étym. p. *ποίϝα, de indo-europ. *poiH-ueh₂, herbe, prairie ; cf. lituanien píeva.

ἡ, Ion. and Ep. ποίη, Dor. ποία Pi. (v. infr.), also in E. Cyc. 333 (trim.), Ar. Eq. 606 (troch.); Boeot. πύας, αο, ὁ, Schwyzer 485.1, al. (Thespiae, iii BC) : — grass, νέμεαι τέρεν’ ἄνθεα ποίης Od. 9.449; κεκορηότε ποίης, of oxen, 18.372; ἐν ποίῃ ib. 368; χθὼν… φύεν νεοθηλέα π. Il. 14.347; ἀμφὶ δὲ ποίη… ἀέξετο Hes. Th. 194, cf. Hdt. 4.53, E. l.c., etc. ; π. Μηδική, v. Μηδικός. generally, herb, π. τὸ ἀπὸ ῥίζης φυλλοφόρον προϊὸν ἀστέλεχες Thphr. HP 1.3.1; collect., herbaceous plants, τῆς π. τὸ ἡλιοτρόπιον ib. 7.3.1; esp. of medicinal herbs, καλοῦσι πόαν ἔνια τῶν φαρμακωδῶν οἱ ῥιζοτόμοι ib. 9.8.1; of φυλλώδεις δυνάμεις, ibid. ; ποίαν τρίψας IG4²(1).122.121 (Epid., iv BC); freq. in Hsch., s.v. ἀβρότονον, al.
lye, LXX Je. 2.22, Mal. 3.2.
plant in general, π. ἡ βοτάνη EM 677.49, al. ; π. Παρνασίς, i.e. the bay or laurel, Pi. P. 8.20; στεφάνοισί νιν ποίας ἔρεπτον ib. 4.240; hence, metaph, κεῖραι μελιαδέα ποίαν ib. 9.37.
the grass, i.e.
a grassy place, πόα καθίζεσθαι grass to sit on, Pl. Phdr. 229b, cf. X. HG 4.1.30, Plu. Ages. 36; meadow, Schwyzer l.c. (pl.). in later Poets, of Time, hay-harvest, i.e.
summer, ἐπ’ ἐννέα… ποίας for nine summers, Call. Fr. 182; χείματά τε ποίας τε δύω Rhian. 54; ἢ τρεῖς ἢ πίσυρας ποίας AP 7.731 (Leon.), cf. 627 (Diod.), 6.252 (Antiphil.); in this signf. ποιά (oxyt.) acc. to Sch. E. Tr. 20, EM 677.49. (Cf. Lith. pieva ΄meadow΄.)

ion. πόη u. ποίη, dor. ποία, vgl. Lobeck Phryn. p. 496, – Gras, Kraut, bes. Futterkraut ; Hom., der stets die Form ποίη braucht ; übh. Gewächs, Pflanze, Plat. Phaedr. 229b ; ἀναφυομένης ἐκ γῆς πόας ἀφθόνου, Polit. 272a ; Folgde : auch Grasplatz, Wiese, χαμαὶ ἐν πόᾳ τινὶ κατακείμενοι, Xen. Hell. 4.1.30 ; Plut. Ages. 36.
Uebertr. sagt Pind. P. 9.37 ἐκ λεχέων κεῖραι μελιηδέα ποίαν, vom ersten Liebesgenuß.

1. grass, herb , [Homer (8th/7th c.BC)], etc.; ποία Μηδική, Lat. herba Medica, sainfoin or lucerne , [Aristophanes Comicus (5th/4th c.BC)]
2. the grass , i. e. a grassy place , plat., [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]
3. in Poets, of Time, τέσσαρας πόας four grasses , i. e. summers , [variant datesAnthology Palantina (ML)