ή, όν :
      1 qui concerne le pugilat, PLAT. 2 Alc. 145 d ; p. opp. à παλαιστικός, ARSTT. Rhet. 1, 5, 14 ; ἡ πυκτική (s.-e. τέχνη) PLAT. Gorg. 460 d ; ou π. ἐπιστήμη, ARSTT. Categ. 8, 26, l’art du pugilat ;
      2 qui excelle au pugilat, PLAT. Gorg. 456 d, etc.

Étym. πύκτης.

ή, όν, skilled in boxing, Pl. Grg. 456d, Alc. 2. 145d, etc. ; opp. παλαιστικός, Arist. Rh. 1361b25; ἡ πυκτική (sc. τέχνη) the art of boxing, Pl. Grg. 460d, Alc. 2. 145d; π. ἐπιστήμη Arist. Cat. 10b3. Adv. -κῶς Sch. Theoc. 22.67; Comp. -ώτερον Philostr. Gym. 35.
of or for boxers, μάχη Pl. R. 333e; πόνοι, γυμνάσιον, Ruf. Sat. Gon. 34, Gal. 19.690; ἡ πυκτική plaster for boxers, Id. 13.509.

zum Faustkämpfer gehörig ; πυκτικὸς γενόμενος, ein geschickter Faustkämpfer, Plat. Gorg. 456d ; ἡ πυκτική, die Kunst des Faustkampfes, 460d ; ἐν μάχῃ πυκτικῇ, Rep. I.333e.