εως (ἡ) :
      1 stupeur, épouvante, ARSTT. G.A. 4, 5, 9 ;
      2 mouvement violent de l’âme, passion, CLÉARQ. (ATH. 670 c) ; PLAT. Prot. 310 d, Conv. 206 d, Crat. 404 a ; PLUT. M. 1026 c.

Étym. πτοέω.

or πτοίησις (so in Pl.), εως, ἡ, vehement emotion or excitement, Pl. Prt. 310d; περί τι Id. Smp. 206d; ἡ τοῦ σώματος π. Id. Cra. 404a, cf. Arist. GA 774a5 (dub.), Clearch. (?) ap. Ath. 15.670c, Agatharch. 5, Ph. 1.509; μὴ φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν 1 Ep. Pet. 3.6.

ἡ, auch πτοίησις, das Scheuchen, Erschrecken, in heftige Bewegung u. Leidenschaft Setzen (?). – Heftige Bewegung, Leidenschaft, ἔχοντες τὴν τοῦ σώματος πτόησιν καὶ μανίαν, Plat. Crat. 404a ; περί τι, Symp. 206d (v.l. ποίησις); vgl. Prot. 310d ; Brunst, Arist. gen. anim. 4.5.

πτόησις, -εως, ἡ
(< πτοέω) [in LXX: Pro.3:25 (פַּחַד), Sir 50:4 א1, 1Ma.3:25 R * ;]
a fluttering, excitement, caused by any emotion, but esp. by fear, hence, terror: φοβεῖσθαι πτόησιν, to be afraid with (cogn. accusative) or of any terror (see ICC, in l): 1Pe.3:6.†
(AS)