ατος (τὸ) faux pas, d’où fig. :
      1 faute, erreur, méprise, THGN. 1226 ; PLUT. M. 549 c, etc. ;
      2 accident, revers, défaite, HDT. 7, 149 ; DÉM. 135, 2, etc. ; ESCHN. 77, 13 ; DS. 11, 15.

Étym. πταίω.

ατος, τό, (< πταίω) stumble, trip, false step, mistake, Thgn. 1222 (pl.); of a horse, Plu. 2.549c, etc. ; in writing, Longin. 33.4 (pl.).
error, fault, J. AJ 7.7.1; τῆς ἀνοσιουργίας ἀσεβῆ π. Iamb. Myst. 3.31.
failure, misfortune, euphem. for defeat, ἢν σφέας καταλάβῃ π. πρὸς τὸν Πέρσην Hdt. 7.149; συμβαίνει π. [τινί] D. 10.13, cf. Aeschin. 3.164; ἄν τι γένηται π. D. Ep. 3.18; τὸ τῆς τύχης π. Phld. Vit. p. 22J. ; περὶ τὴν ναυμαχίαν D.S. 11.15.

τό, Anstoß, Verstoß, Versehen, Theogn. 1226 ; Unfall, Niederlage, πρὸς τὸν Πέρσην, Her. 7.149, μικρὸν πταῖσμα πάντα ἀνεχαίτισε, Dem. 2.9, vgl. 11.7, εἴ τι πταῖσμα συμβήσεται Ἀλεξάνδρῳ, Aesch. 3.164 ; Folgde, wie Luc. pro laps. 1 ; τὰ πλουσίων πταίσματα, Hdn. 7.3.11.

1. a stumble, trip, false step , [Theognis Elegiacus (Refs 6th c.BC)]
2. a failure, misfortune, defeat , [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC), Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)], etc.
from πτάξ (ML)