ος, ον :
      1 qu’on voit de loin, d’où renommé au loin, PD. O. 1 fin ;
      2 annoncé ou indiqué d’avance, prédit, HDT. 5, 63 ; SOPH. Tr. 1159 ; τὸ πρόφαντον, SOPH. Tr. 1163 ; au plur. HDT. 9, 93, déclaration d’un oracle.

Étym. vb. de προφαίνω.

ον, appearing at a distance, far seen, hence far-famed, π. σοφίᾳ καθ’ Ἕλλανας Pi. O. 1.117.
foreshown, esp. by an oracle, ἐμοὶ γὰρ ἦν π. ἐκ πατρός S. Tr. 1159; ὡς τὸ θεῖον ἦν π. as the divine oracle ran, ib. 1163; ὥς σφι αἰεὶ τὠυτὸ π. ἐγίνετο Hdt. 5.63; πρόφαντα δέ σφι… ἐγίνετο oracles were delivered to them, Id. 9.93; σημεῖον π. J. AJ 18.6.9.

wie προφανής, sich von fernher zeigend, fernher sichtbar, πρόφαντον σοφίᾳ, Pind. Ol. 1.116 ; – vorher gezeigt, angedeutet, vorausgesagt, bes. vom Orakel, Soph. Trach. 1149, 1153 ; Her. 5.63, 9.93 ; daher in VLL πρόφαντον durch λόγιον, θεοπρόπιον erkl. wird. Vgl. προφαίνω.