α, ον :
      1 placé par devant, de devant, XÉN. Cyn. 9, 19 ; PLAT. Tim. 91 e, etc. ; p. opp. à ὀπίσθιος, HDT. 2, 69, etc. ; à πρανής, ARSTT. G.A. 1, 13, 5 ;
      2 reçu par devant, en parl. de blessures, ANTH. 9, 279.

Étym. πρόσθεν.

α, ον, (< πρόσθεν) foremost, opp. ὀπίσθιος, οἱ π. πόδες (v.l. for ἐμπρ-) the fore-feet, Hdt. 2.69; π. πούς X. Cyn. 9.19, etc. ; τὰ π. κῶλα (v.l. for ἐμπρ-) Pl. Ti. 91e, etc. ; τὰ π. σκέλη Arist. PA 688a3; freq. τὰ π. alone, the front parts, opp. τὰ ὀπίσθια, Id. HA 493a11, al. ; opp. τὰ πρανῆ, Id. GA 720a14; βάσιν χερσὶ προσθίαν καθαρμόσας fitting the fore-feet to my hands, E. Rh. 210; οἱ π. ὀδόντες Arist. HA 501a13, al. ; σιαγόνες δύο, τὸ π. γένειον, τὸ δ’ ὀπίσθιον γένυς ib. 492b22; τοῦ χοροῦ (prob. for τοὺς χοροὺς) τοὺς π. the front row of teeth, Ar. Ra. 548 (lyr.); π. θρίξ Achae. 10.2; π. τραύματα wounds in front, AP 9.279 (Bass.); οἱ κίονες οἱ π., ὁ π. τοῖχος, the front row of columns, wall, IG2². 1682.4, 1668.89.

der vordere, vorn ; οἱ πρόσθιοι πόδες, die Vorderfüße, Her. 2.69, wie κῶλα, Plat. Tim. 91e ; βάσιν χερσὶ προσθίαν καθαρμόσας, Eur. Rhes. 210 ; auch πρόσθια τραύματα, vulnera adversa, Bass. 7 (IX.279).