ος, ον :
      1 apposé, appliqué sur ou contre, XÉN. Eq. 12, 6 ; ARSTD. t. 1, 361 ; πρ. κόμαι, XÉN. Cyr. 1, 3, 2, etc. ; ou abs. πρόσθετοι, AR. fr. 310, cheveux postiches, perruque ; τὸ πρόσθετον ou προσθετόν, HPC. 266, 13 ; ARSTT. G.A. 2, 7, 18, pessaire ou suppositoire, t. de méd. ;
      2 attribué à, dat. particul. en parl. d’un débiteur insolvable, livré comme esclave à son créancier, DH. 6, 59 ; PLUT. Luc. 20.

➳ Fém. -η, XÉN. Eq. 12, 6 ; LUC. Salt. 27.

Étym. vb. de προστίθημι.

ον, also η, ον IG 12(7).62.39 (Amorgos, iv BC), Palaeph. 12, Luc. Salt. 27 : — put to, applied, κλίμακες Aristid. Or. 51 (27).65; πτέρυγες Palaeph. l.c. put on, of false hair, X. Cyr. 1.3.2, Luc. Alex. 3, etc. ; πρόσθετοι (sc. κόμαι or κόσμοι) Ar. Fr. 321; προκόμιον π. Poll. 2.30; π. παχύτης Luc. Salt. 27.
added, additional, προσθέτας συκᾶς φυτεύειν IG l.c. = Lat. addictus, given up, assigned to the creditor, of debtors, π. τινὰ ποιήσασθαι D.H. 6.59, cf. Plu. Luc. 20; generally, assigned, handed over, [κτήματα] π. ποιήσαντες Μαυσσώλλῳ SIG 167.12 (Mylasa, iv BC), cf. 633.99 (Milet., ii BC). πρόσθετον, τό, = πρόσθεμα III, pessary, Hp. Superf. 33, Arist. GA 747a8.

adj. verb. zu προστίθημι, hinzu-, angesetzt, angefügt, angehängt, z.B. κόμαι, von falschem Haare, Xen. Cyr. 1.3.2 u. Sp., wie Luc. Alex. 3, wo es im Ggstz von ἰδία κόμη steht ; – Einem zugesprochen, z.B. als Sklave, addictus, Plut. Lucull. 20 ; – τὸ πρόσθετον ist auch wie πρόσθεμα ein Stuhlzapfen.