πρό·πολος, ου (ὁ, ἡ) qui marche devant, d’où :
   I serviteur, servante : τινος, ESCHL. Ch. 359, de qqn ; abs. EUR. Hipp. 200, Suppl. 72, etc. ;
   II p. ext. :
      1 ministre d’un dieu, interprète des volontés d’un dieu, HH. Cer. 440 ; AR. Ran. 1333 ; fig. Πίνδαρος Πιερίδων πρ. ANTH. 7, 35, Pindare, serviteur des Muses ;
      2 serviteur d’un temple, c. νεωκόρος, HDT. 2, 64 ; AR. Pl. 670 ; EUR. Hel. 570 ; STR. 232, 466 ; DH. 1, 76 ;
      3 rameur, PD. O. 13, 77.

Étym. π. πολέω.

ον, (< πέλομαι, τέλλω) going or acting before; servant that goes before one, attendant, minister, τυράννων A. Ch. 357 (lyr.); abs., Xenoph. 1.18, E. Hipp. 200 (anap.), Ar. Nu. 436; rower, Pi. O. 13.54.
one who serves a god, esp.
one who interprets his will to men, minister, [Ἑκάτη] οἱ π. ἔπλετο h.Cer. 440; ὄνειρος Ἀΐδα π. v.l. in Ar. Ra. 1333 (lyr.); Ἡσίοδος π. Μουσᾶν B. 5.192; Πίνδαρος… Πιερίδων π. AP 7.35 (Leon.); Μουσάων π.… Ὀρφέα Poet. ap. Alcid. Od. 24; αἰθέρος π.… πελειαί Simm. ap. Ath. 11.491c; of the Κουρῆτες, Str. 10.3.7.
temple-servant, Hdt. 2.63; θεοῦ π. Ar. Pl. 670; Ἐνοδίας E. Hel. 570, cf. AP 6.269 (Sappho), Str. 5.3.5, D.H. 1.76. as Adj., c. dat., ministering to, devoted to, ἐπινικίοισιν ἀοιδαῖς Pi. N. 4.79; θεῷ IG1². 825.

vorn befindlich, vorangehend ; bes.
   a) vorangehender Diener, Dienerin, τινί, H.h. Cer. 440 ; Eur. Hipp. 200, Hel. 576 ; Ruderknecht, Pind. Ol. 13.54 ; bes. vom heiligen Dienste, θεοῦ, Priester, Priesterin, übh. Tempeldiener, Her. 2.64.
   b) der Vorsteher, der Erste, Vorzüglichste, ἀοιδαῖς πρόπολον ἔμμεν, Pind. N. 4.79 ; πρόπολος τῶν μεγίστων χθονίων ἐκεῖ τυράννων, Aesch. Ch. 353.