πρό·πας, ασα, αν [ᾱς, ᾱσ, ᾰν] tout entier, IL. 1, 601 ; OD. 9, 161, etc. ; ESCHL. Pr. 406, etc. ; SOPH. O.R. 169, etc. ; EUR. Or. 972 ; πρόπαντες, ασαι, αντα, IL. 2, 493 ; SOPH. O.C. 1237, tous sans exception ; adv., πρόπαν, EUR. Ph. 1505, tout à fait, entièrement.

Étym. π. πᾶς.

πασα, παν, in Hom. and Hes. mostly π. ἦμαρ all day long, where πρό ΄on and on’ goes with the verb, Il. 1.601, Od. 9.161, al. ; hence πρόπας becomes merely a strengthd. form of πᾶς, once in Hom., νῆας προπάσας all the ships together, Il. 2.493; freq. in Trag., πρόπασα χώρα, γαῖα, A. Pr. 407 (lyr.), Pers. 548 (lyr.); π. δόμος Id. Ag. 1011 (lyr.); πρόπαντος χρόνου Id. Eu. 898; π. στόλος, πότμος, S. OT 169 (lyr.), Ant. 859 (lyr.); πρόπαντα κακὰ κακῶν Id. OC 1237 (lyr.); π. γέννα E. Or. 972 (lyr.); π. ἑσμός Pae.Delph. 14; neut. πρόπαν as Adv., utterly, E. Ph. 1504 (lyr.).

[ᾱ], πρόπᾱσα, πρόπαν, verstärktes πᾶς, ganz und gar ; Hom. u. Hes. πρόπαν ἦμαρ, den ganzen Tag lang ; Il. 2.493 auch νῆας προπάσας, die Schiffe insgesammt ; πρόπασα μὲν στένει γαῖ' Ἀσιάς, Aesch. Pers. 540 ; οὐκ ἔδυ πρόπας δόμος, Ag. 983 ; χρόνος, Eum. 858 ; στόλος, Soph. O.R. 169 ; πότμος, Ant. 583 ; ἐρρέτω πρόπας δόμος, Eur. Phoen. 627.