πρό·κριτος, ος, ον [ῐ]
      1 préféré, choisi, PLAT. Rsp. 537 d, Leg. 945 b ; ARSTT. Pol. 4, 14, 10 ; avec ἤ, ANTH. 5, 258 ;
      2 subst. ὁ πρ. τῆς βουλῆς, τῆς γερουσίας = lat. princeps senatus, DC. 46, 20 ; 53, 1.

Étym. προκρίνω.

ον, chosen before others, select, Pl. R. 537d, Lg. 945b; esp. of a preliminary list of selected candidates, κληρωτοὶ ἐκ προκρίτων Arist. Pol. 1298b9, cf. Ath. 8.1, Decr. ib. 30.2; π. ἢ… chosen rather than…, AP 5.257 (Paul. Sil.). at Rome, π., = princeps, D.C. 57.8; π. τῆς γερουσίας, = princeps senatus, Id. 53.1, cf. 46.20; π. τῆς νεότητος, = princeps juventutis, Id. 78.17 (also π. τῆς ἱππάδος Id. 71.35); π. (sc. τῶν γραμματοφόρων), = princeps peregrinorum, prob. in Id. 78.14 (πρόκοιτος codd.).

vorher untersucht, vorher erwählt ; Plat. Rep. VII.537d ; Dem. 59.75.
Bei Sp. entspricht es dem lat. princeps, wie DC. 57.8.